OKRUCHY PAMIĘCI (V )

Autor: 150538pol
Czy podobał Ci się to opowiadanie? 0

 

Dom rodzinny, dzieciństwo – to także smaki! Pieczona gęś, faszerowana - na Nowy Rok -  jedzona na zimno do chleba. Kurczaki faszerowane nadzieniem z pietruszką. Właściwie to powinnam powiedzieć - kurczaczki -  bo w porównaniu z dzisiejszymi mutantami - były maleńkie. Ale jakie smaczne! Szczupak gotowany - w galarecie. Jak to się robiło? Należało odciąć głowę, ściągnąć skórę, mięso oczyścić z ości, rozgnieść widelcem lub zemleć, dodać surowe jajko, herbatniki, przyprawić do smaku: pieprzem, solą, gałką muszkatołową, nałożyć nadzienie do skóry, zeszyć i ugotować w warzywach, ostudzić, pokroić w plastry i zalać zrobioną z wywaru i żelatyny - galaretą. Pyszności! Smakowitości!

            Wigilia – to przede wszystkim – potrawy! Zupa czasami grzybowa, ale częściej barszcz czerwony, ryby- świeże, smażone, śledź pieczony faszerowany ( mlecz, pokruszony chleb razowy, jajko, cebula smażona, przyprawy). Makaron z makiem lub serem, makowiec, kompot z suszu, czasem pierniki. A na święta? Wędlina z kupionego wcześniej prosiaka, zrobiona przez dobrego rzeźnika, mięso pieczone (schab) i drób:  kurczęta, kaczki, gęś. No i oczywiście ciasto drożdżowe, babki, makowiec, sernik. Ciasto drożdżowe – do pieczenia posmarowane z wierzchu żółtkiem, wysokie, miało niepowtarzalny smak. Takie piecze jeszcze ciocia Jadzia (żona wujka Tadka) w  Przasnyszu.

   Makaron domowy! Kto go jeszcze pamięta ? Nie mam pojęcia, jak mama gotowała zupę grzybową? Nigdy więcej takiej nie jadłam i nigdy nie udało mi się takiej ugotować, choć podobno nieźle  gotuję. Ten kolor i ten, ten smak! Grzybów mieliśmy zawsze dużo. Ojciec lubił je zbierać. W okolicznych lasach było ich mnóstwo. Prawdziwki, kurki (u nas nazywane- gąskami), zielonki (prośnianki), czarne łebki (podgrzybki), koźlaki, olszaki (kożlaki z pomarańczowymi kapeluszami – nazywane przez wujka Tadka- brata mamy- „personalne”, bo w jego zakładzie pracy – personalny - miał nazwisko: Olszak), maślaki i rydze (ich było mało). Mama suszyła prawdziwki i czarne łebki i także marynowała je, podobnie jak i zielonki, które również konserwowała w kamiennym garnku w soli. Wystarczyło trochę wymoczyć i były jak świeże.  A cielęcina na Wielkanoc? Koniecznie musiała być. Kupowano cielaka (albo połówkę) i robiono z niego pieczeń, galaretę, sznycle, pieczeń z nerkówką.

            Jakie mama potrafiła piec naleśniki. Mnie absolutnie się nie udają. A propos naleśników. Wujek Ratyński (mąż siostry mamy), pracując w lesie, poprosił leśniczynę, by na obiad były naleśniki. Pora obiadu - a naleśników nie ma. Zdziwiony krótką pamięcią kobiety – pyta ją – dlaczego? Kobiecina, zmartwiona, tłumaczy mu, że całą wieś obeszła, a na leśników już nikt więcej nie  chciał się zgodzić. O naleśnikach nie słyszała!

            Smaki Chorzel, tradycja, no i jeszcze zapachy! Żywiczny zapach lasów sosnowych rosnących na piaszczystej ziemi unosił się nad miasteczkiem, przywiewany przez wiatr. Letnie wieczory pachniały maciejką, rezedą, groszkiem, jaśminami, ale przede wszystkim- maciejką.

            Od rzeki –świeży zapach wody i traw napełniał powietrze. Czasami, od obrzeży zwanych  stodołami, od chlewików i chlewów dochodził „żywiczny”- jak go określił wiele lat później Krzysiek  Bujnowicz- mąż  siostry mojego męża ( oj, bo się „zamężuję”) -  fetor – nie miasta, lecz wsi. Zdarzało się to wtedy, gdy czyszczono chlewy. Dzisiaj i tak wolę tamten „zapach”- od spalin.

 

Najpopularniejsze opowiadania
Inne opowiadania tego autora

Musisz być zalogowany, aby komentować. Zaloguj się lub załóż konto, jeżeli jeszcze go nie posiadasz.

Forum - opowiadania
Reklamy
O autorze
150538pol
Użytkownik - 150538pol

O sobie samym:
Ostatnio widziany: 2021-05-09 16:38:53