Bałagan damsko-męski: Człowiek z garbem kontra opcja łatwa, trudna i w ch* trudna - poradnik (18+)

On tyle podróżuje. Był w tylu restauracjach (pewnie z żoną i dziećmi, hi hi, łudź się dalej), ale twojej kuchni jeszcze nie jadł! Babcie mówią, przez żołądek do serca, do dzieła! Wertujesz więc blogi kulinarne, ściągasz, upychasz w jeden folder i olśnienie! Chwila, chwila i ta daam! Siadasz wygodnie, gapisz się w ekran na … jakąś kobitę napierdalająca w garnki- twoje subiektywne odczucie i delikatnie przewijajaca się myśl między synapsami: po co?

Mija już trzecia godzina smażenia kotletów. Robisz się głodna, azymut lodówka. Nie, no nie wolno. Tobie akurat nie, bo będziesz gruba, a nie chcesz być taka jak „Ona”. Pij, dużo pij. Herbata, kawa- osad, cola, fanta- cukier. Pozostaje woda. I tak zmęczona po całym intensywnym dniu idziesz spać z chlupotającym brzuchem i nawet nie masz już ochoty napisać mu „dobranoc Misiu”. Walczysz jednak z sobą i sprawdzasz maila. Napisał! Pyta co u ciebie, a wiec myśli, a więc tęskni (i już słyszysz Mendelsona w uszach i ta biel, aż bije po oczach…zapach kwiatów, świece przy ołtarzu…). Pośpiesznie odpisujesz, odsyłasz i jak cudownie! Odpisał znów szybciusieńko ( tata prowadzi cię po czerwonym chodniku, wreszcie wstawisz zdjęcia ślubne na fb!), że przeczytał twoje wypoty, że już myślał, iż kompletnie ci odwaliło, bo się nie odzywałaś, ale skoro ok, to idzie poczytać książkę i spać, ma ciężki dzień za sobą i w dodatku ramię go boli, rozumiesz…

(Kościół zbombardowało!)

Stać cię tylko na jeden esemes do przyjaciółki:

„Jak jeszcze raz ci coś będę mówiła o człowieku z garbem, weź jebnij mnie młotkiem. Jak jeszcze raz będę pakowała się w coś z żoną w tle, jebnij ponownie.”