Nowy Początek cz. I

-To jak będzie? – Ponowiłem pytanie. – Współpracujesz? Czy mam ciąć głębiej?

-Za obrazem. Tym za tobą – odpowiedział łkając jak skarcone dziecko.

-No widzisz. To nie było takie trudne.

   Miecz powędrował z powrotem do pochwy, a ja odwróciłem się w stronę wskazanego miejsca. Podszedłem do obrazu, po czym zdjąłem go i odrzuciłem na podłogę. W ścianie znajdowało się niewielkie wgłębienie, na którym leżały pękate mieszki.

   Ten widok utwierdził mnie w przekonaniu, iż moja ofiara to skończony idiota. Trzymać taką ilość złota w tak marnej kryjówce. Ułatwiło mi to jednak wykonanie zadania. Sięgnąłem po jeden by sprawdzić jego zawartość. Na oko znajdowało się w nim sto złotych monet co stanowiło dość pokaźną sumkę. Wziąłem cztery mieszki, akurat tyle stanowił dług zaciągnięty przez Aklana.

- Miło robić z tobą interesy – powiedziałem do oszołomionego całą sytuacją sutenera.

   Wyszedłem z komnaty, nie spieszyłem się z opuszczeniem domu. Nie było nikogo, kto mógłby mnie ścigać.

------

   Siedziba Azankara mieściła się w porcie. Smród jaki się tu unosił był niemal nie do zniesienia. Trzeba było zasłaniać twarz, by jako tako znieść wszechobecny fetor patroszonych ryb i Bóg wie jakiego jeszcze bliżej nieokreślonego smrodu. Podążałem w kierunku magazynu, jednego z wielu znajdujących się we wschodniej części portu, która stanowiła miejsce przechowywania wszelkich towarów czekających załadunku na barki i statki. Okolica ze względu na późna porę była wyludniona. Przed wejściem stało dwóch strażników. Rozpoznali mnie. Bez przeszkód wszedłem do środka. Wnętrze skryte było w mroku. Wszędzie wokół walały się skrzynie i toboły rozmaitych rozmiarów i kształtów. Miejsce, w którym urzędował Azankar znajdowało się na tyłach budynku.  Udałem się tam. Przed drzwiami do pomieszczenia stało dwóch kolejnych ochroniarzy, skinąłem im głową w powitalnym geście. Odpowiedzieli tym samym. Zapukałem.