Que debemos pasar tiempo juntos. Tom I. Rozdział 25

                - Tak. Hip czuwał przez ten czas przy tobie. Walerio, jak mam cię błagać o wybaczenie?

                - Na kolanach i z toną kwiatów.

Już chciał klęknąć, kiedy powiedziałam.

                - Wariacie, żartowałam. Połóż się tu, obok mnie i opowiedz mi o pogrzebie twojego synka.

                - Jesteś pewna?

                - Tak.

Przez godzinę opowiadał mi o uroczystości. Nie obyło się bez łez. Z jego opowieści wynikało, że chłopiec był bardzo mądry, jak na swój wiek. Zostawił po sobie wielką pustkę w sercach wielu ludzi. Również w sercu Kacpra. Kiedy skończył mówić odwróciłam się do niego, przytuliłam się do niego z całych sił. Machinalnie pocałował mnie w czoło i powiedział.

                - Nie zostawisz mnie prawda?

                - Nie kochanie. Nie zostawię cię.