Que debemos pasar tiempo juntos. Tom I. Rozdział 26

                - Pleciesz głupoty. Mam tylko nadzieję, że wkrótce któreś z was zmądrzeje i nie będę musiał w to ingerować.

                - Hip, nic nie rób!! Słyszysz?!

Nic nie mówiąc wyszedł, a ja musiałam zająć się kolejnym gościem, który chcąc nie chcąc stał się świadkiem naszej rozmowy.

                - Przepraszam, że musiał pan tego słuchać. W czym mogę służyć? - oznajmiłam przez łzy.

                - Nic się nie stało. Jestem zainteresowany cichym i jasnym pokojem najchętniej jednoosobowym.

                - Pokój numer siedem. Na, jak długo?

                - Do końca września.

                - Proszę bardzo, oto kluczyk. Życzę miłego pobytu.