Que debemos pasar tiempo juntos. Tom I. Rozdział 27

zczęśliwi. Może to istna zawiść z mojej strony, ale nie potrafię patrzeć na cudze szczęście, podczas gdy ja sama cierpię. Coraz częściej płaczę. Nie umiem zapomnieć. Rozstałam się z Kacprem już dwa miesiące temu, a nadal pamiętam, co nas łączyło. Nadal nad życie go kocham. Jakiś czas temu, będąc w miasteczku widziałam go z jego byłą. Poczułam wtedy, jakby ktoś wbijał mi w serce ogromny nóż. Nie umiałam dopuścić do siebie myśli, że Kacper związał się w tak krótkim czasie z inną. Nie chciałam dopuścić do siebie wiadomości, że zapomniał o mnie, naszym dziecku i uczuciu, jakie nas łączyło. Czy to mogłoby być prawdą?