Que debemos pasar tiempo juntos. Tom II. Rozdział 14

Autor: Pilar
Czy podobał Ci się to opowiadanie? 0

            - Słucham cię Inko. Czy teraz mam wybrać kolor żaluzji?

            - Nie. Masz poszukać sobie nowego projektanta! - powiedziała nadal szlochając.

            - Inka? Ty płaczesz? Co się stało?

            - Nic. Nie jestem w stanie dokończyć… - nie zdołała więcej powiedzieć. Rozłączyła się i ponownie zaczęła płakać.

 

***

 

Nigdy nie był w stanie jej zrozumieć. Tym razem, jednak wiedział, że stało się coś poważnego. Nie dzwoniłaby do niego w takim stanie. Co więcej on ani razu nie widział jej płaczącej. Na szczęście rozmowa o pracę skończyła się parę minut wcześniej, więc mógł od razu wrócić do leśniczówki i dowiedzieć się, co się stało.

Wychodząc z samochodu zauważył Judytę i Kajtka siedzących na werandzie.

            - Witam młoda perę. Co słychać?

            - Jutka się wprowadziła - powiedział uśmiechnięty Kajtek.

            - Świetnie. Gdzie jest Inka?

            - U siebie. Miała coś do zrobienia - nie odpowiadając pobiegł na górę i bez pukania wszedł do środka. To, co zastał zwaliło go z nóg. Dziewczyna leżała na łóżku i płakała. W tym momencie żałował, że nie zapukał. Ostrożnie podszedł i usiadł na brzegu łóżka.

            - Mamo, wiem, że chcesz pomóc, ale odejdź - orzekła nadal szlochając.

            - Nie zamierzam się stąd ruszać ani na krok - na te słowa odwróciła się. Oczy miała zapuchnięte od łez. Tusz, który pod wpływem słonej cieczy rozmazał się okalał jej piękne oczy. Cały makijaż również rozpłynął się, tworząc liczne ślady na buzi.

Najpopularniejsze opowiadania

Musisz być zalogowany, aby komentować. Zaloguj się lub załóż konto, jeżeli jeszcze go nie posiadasz.

Forum - opowiadania
Reklamy
O autorze
Pilar
Użytkownik - Pilar

O sobie samym: Jestem kim jestem, nie zmienię się, nie chcę, choć już rozumiem dziś coraz więcej, uczę się żyć tak, by dać sobie szczęście, by widząc całe zło tu czuć się bezpiecznie.... Potrafię mieć słabość do ludzi, którzy mnie prawdziwą poznali, pokazali siebie, przy sobie zatrzymali. Potrafię zmienić zwykły czas w tą jedną chwilę, zatrzymać ją, zapomnieć o wszystkim na chwilę. Potrafię wybaczyć, ale nie zapominam...
Ostatnio widziany: 2017-05-21 19:51:23