Que debemos pasar tiempo juntos. Tom II. Rozdział 32

Autor: Pilar
Czy podobał Ci się to opowiadanie? 0

W tym samym momencie Kajtek rzucił szklanką przed siebie. Tym samym trafił prosto w szybę okna, która rozsypała się na milion kawałków. Następnie podszedł do Inki i chwycił ją mocno za gardło.

            - Teraz powtórz to, co mówiłaś wcześniej mądralo. Oddawaj mi moją córkę!

Basia nie wiedziała, co ma robić. Krzyczała na brata, ale nie była w stanie go odciągnąć. W pewnym momencie mężczyzna odepchnął ją od siebie. W efekcie tego dziewczyna upadła, lądując na rozbitym szkle. Na podłodze pojawiła się plama krwi, która z czasem przybrała w swojej obfitości. Basia najwyraźniej straciła przytomność. Nie ruszała się, co bardzo zaniepokoiło Inkę, która zaczynała tracić dech. Usiłowała wyzwolić się w jego uścisku, ale nie miała w sobie tyle siły.

Na szczęście Maks, który przebywał na górze usłyszał hałas. Wchodząc do kuchni natychmiast odciągnął pijanego Kajtka od ukochanej i wymierzył mu siarczystego lewego sierpowego. Chłopak osunął się na krzesło i złapał za twarz. Niestety to nie uspokoiło go. Wręcz przeciwnie sytuacja zaostrzyła się. Mężczyźni zaczęli się szamotać. W tak małym pomieszczeniu miały miejsce dwa zdarzenia. Inka zajęła się nieprzytomną siostrą i dzwonieniem po pogotowie, a Maks usiłował zapanować nad rozwścieczonym młodym człowiekiem.

Najpopularniejsze opowiadania

Musisz być zalogowany, aby komentować. Zaloguj się lub załóż konto, jeżeli jeszcze go nie posiadasz.

Forum - opowiadania
Reklamy
O autorze
Pilar
Użytkownik - Pilar

O sobie samym: Jestem kim jestem, nie zmienię się, nie chcę, choć już rozumiem dziś coraz więcej, uczę się żyć tak, by dać sobie szczęście, by widząc całe zło tu czuć się bezpiecznie.... Potrafię mieć słabość do ludzi, którzy mnie prawdziwą poznali, pokazali siebie, przy sobie zatrzymali. Potrafię zmienić zwykły czas w tą jedną chwilę, zatrzymać ją, zapomnieć o wszystkim na chwilę. Potrafię wybaczyć, ale nie zapominam...
Ostatnio widziany: 2017-05-21 19:51:23