Zabójstwo z urojenia
Stefania Jagielnicka-Kamieniecka

Zjawiskowo piękna Brygida marzy o wielkiej miłości i karierze filmowej, jednak jej dominująca matka postanawia wybić jej to z głowy. „To kurewski zawód. Ciężka harówka. Chcesz całymi dniami i wieczorami pracować? Z twoją urodą możesz sobie pozwolić na ‚nicnierobienie’. Musisz znaleźć bogatego męża, który zapewni ci luksusowe życie. Sprzątaczkę, kucharkę, niańkę do dzieci” – przekonuje ją. „A wtedy będziesz miała dużo czasu na swoje ulubione czytanie, i pieniędzy na chodzenie do teatru, do opery, na koncerty, do kina.

Kiedy zahukana dziewczyna poznaje starego austriackiego milionera, jej matka namawia ją do małżeństwa. Brygida waha się, czy nie należałoby poczekać na innego kandydata, na prawdziwą miłość. Jednak matka suszy jej głowę: „Myśl o tym, żeby mieć pieniądze i wygodę. Ja wyszłam z miłości i co mi z tego przyszło? Uczucie szybko wygasa, gdy żyje się w niedostatku i jest się przytłoczoną domowymi obowiązkami“.

Po długim ociąganiu, Brygida ulega matce. Początkowo olśniona jest luksusem, wspaniałymi podróżami, obracaniem się w wytwornym towarzystwie. Poznaje wiedeński high life. Jednak mimo wybitnej urody jest zakompleksiona. Deprymuje ją brak wykształcenia i cudzoziemski akcent. Gnębi ją poczucie wyobcowania, a przede wszystkim obrzydzenie do grubego, łysego męża. Jest sfrustrowana i rozgoryczona.

Nigdy dotąd nie zaznała miłości, gdyż w Polsce pilnowała jej matka, a w Austrii mąż. W Wiedniu poznała wielu młodych, zamożnych, przystojnych mężczyzn, którzy by jej bardziej odpowiadali, lecz jej zazdrosny małżonek otoczył ją personelem, szpiegującym każdy jej krok. Wystarczyło, by uśmiechnęła się do jakiegoś adoratora, a już czekała ją scena zazdrości. Ten człowiek wiecznie drżał z obawy, że ją straci, że ktoś mu ją zabierze. A ona czuła się jak ptak uwięziony w złotej klatce.

 Po latach zdarza się cud – spełnienie marzenia o wielkiej miłości. Brygida poznaje przypadkowo przystojnego, polskiego psychoterapeutę Emila, w którym zakochuje się nieprzytomnie. Pod pozorem odwiedzenia rodziny jedzie z nim do Warszawy. Niestety, mężczyzna jest wprawdzie pod wrażeniem przeżytego z nią wspaniałego seksu, lecz stanowi ona dla niego tylko obiekt pożądania. Nie ma zaufania do pięknych kobiet, które zna w zasadzie tylko z praktyki psychoterapeutycznej, gdyż mimo powodzenia wśród nich, zawsze ich unikał. Uważa, że są egoistyczne, narcystyczne, przewrażliwione, bardzo wymagające wobec partnerów. Nie wyobraża sobie współżycia z taką kobietą. Gdy wyznaje to Brygidzie, ta doznaje szoku. W jej mózgu odzywa się głos nieżyjącej matki, który ją od tego czasu prześladuje nieustannym strofowaniem. Po raz pierwszy daje znać o sobie psychoza.

Kobieta nie jest w stanie przyjąć do wiadomości, że Emilł jej nie kocha. Przekonana jest, że on nie chce wiązać się z mężatką. Ponieważ uwielbiający ją mąż nigdy nie zgodzi się na rozwód, przychodzi jej do głowy myśl, by go otruć. Odrzuca jednak ów niecny zamiar na rzecz pozbycia się go w inny sposób. Interesuje się ezoteryką, okultyzmem, nawet satanizmem. Wytęża „złą energię”, by ściągnąć śmierć na męża. Gdy ten umiera na zawał, psychoza całkowicie ogarnia jej świadomość. Przekonana jest, że zabiła człowieka, czego nie może sobie darować. A choć po leczeniu w klinice psychiatrycznej udaje się jej uwolnić od choroby, nie opuszcza jej urojenie, że jest zabójczynią, które będzie ją prześladowało do końca życia i w decydujący sposób wpłynie na jej dramatyczne losy.

Emil długo pozostaje pod urokiem jej ciała. Nigdy dotąd nie przeżył tak wspaniałego seksu. Takiej rozkoszy, takiego uniesienia, takiej czułości. „Cudowna kobieta, ale... nie dla mnie... To była niezwykła przygoda. Tylko przygoda. Nic więcej” – powtarza w myśli. Zawsze kierował się rozsądkiem. Nie zamierza i teraz poddawać się uczuciu, które zakiełkowało w jego sercu. Postanowia zdusić je w zarodku. Wciąż jednak przyłapuje się na tym, że myśli o niej. Postanawia znaleźć sobie kochankę, by nie oszaleć z tęsknoty za niezwykłą kochanką.

Wysoka, ciemnowłosa, szczupła Brygida istotnie nie jest  w jego guście. Podobają mu się pulchne blondyneczki.  Taka była jego żona. Poznał ją w liceum i  od tego czasu spotykał się z nią, a po ukończeniu studiów ożenił. Ona poprzestała na maturze. Po jej zdaniu rozpoczęła pracę w biurze. Początkowo byli szczęśliwym małżeństwem. Jednak gdy okazało się, że ona nie może zajść w ciążę, zaczęły się problemy. Niezbyt atrakcyjna, zakompleksiona kobieta zamęczała go scenami nieuzasadnionej zazdrości, wymówkami, atakami histerii, karczemnymi awanturami. Kochał ją, rozumiał, litował się nad nią, ale był bezsilny. Nie potrafił znaleźć sposobu na uwolnienie jej od kompleksów, chociaż stawał na głowie. Nie mógł pogodzić się z tym, że nie potrafi pomóc własnej żonie, podczas gdy z pacjentkami niemal zawsze mu się to udawało. W końcu musiał się poddać, gdyż ich małżeństwo niszczyło ich oboje. To było istne piekło. Zdecydowali zgodnie, że muszą się rozwieść. Oboje znaleźli wreszcie spokój. Teraz postanawił związać się z kobietą pewną siebie, spełniającą się zawodowo i usilnie takiej poszukuje, gdyż dotkliwie odczuwa samotność. Niestety bezskutecznie.

Tymczasem Brygida wraca do Polski z zamiarem odzyskania Emila. Zmienia wygląd,  dostosowując się do gustu ukochanego. Wykorzystując zdolności aktorskie zmienia też swą osobowość i sposób bycia. Jest teraz Andżeliką Kownacką. Rozpoczyna walkę o jego uczucie. Udaje się. Emil zakochuje się w nowo poznanej Andżelice, która pod każdym względem odpowiada jego ideałowi. Widzi w niej pewne podobieństwo do Brygidy, jednak spędził z nią zaledwie dwa dni przed dwoma laty. Trudno więc jest mu rozpoznać ciemną, szczupłą piękność w pulchnej, jasnej blondynce – niezależnej pani psycholog. Kiedy odtrącił Brygidę miał jej za złe, że od razu poszła z nim do łóżka. Wyznał jej, że nie zdążył się w niej zakochać, gdyż lubi zdobywać kobietę. Teraz więc musi krok po kroku zabiegać o łaski nieprzystępnej Andżeliki, która stwarza mu przemyślne, wydumane przeszkody.

Brygida pochodzi z Katowic, w Warszawie nie ma żadnych znajomych. Trzymając na dystans Emila, czuje się samotna. W pewien wieczór ciężar osamotnienia przygniata ją do tego stopnia, że udaje się do nocnego klubu na drinka, gdzie poznaje producenta filmów pornograficznych Zenona, który podając się za reżysera, proponuje jej główną rolę w filmie, co ożywia w niej dziewczęce pragnienie kariery aktorskiej. Playboy upija ją i wsypuje do alkoholu środek podniecający, po którym kobieta ląduje w jego łóżku, po czym zostaje wciągnięta do obscenicznej orgii seksualnej z trzema mężczyznami, sfilmowanej ukrytą kamerą, z czego ona nie zdaje sobie sprawy. Po powrocie do domu obrzydzenie do samej siebie doprowadza ją do ataku furii. Sąsiedzi wzywają policję, która odwozi ją do szpitala psychiatrycznego. Schizofrenia wyrzuca z jej świadomości wyuzdaną Brygidę, zastępując ją stateczną Andżeliką. Wysiłki psychiatry w uświadomieniu jej prawdziwej tożsamości spełzają na niczym. Usiłuje jej też pomóc leżąca na sąsiednim łóżku młoda ekscentryczna dziewczyna Beata, która ma niebawem wyjść ze szpitala. Drugą osobą, która w pewnym stopniu przywołuje Brygidę do rzeczywistości jest niedoszła samobójczyni Halina. Przed korektą płci była żonatym mężczyzną i miała dwie kochające córki, które nie chcą jej znać jako kobiety. Opowiadana przez nią dramatyczna historia wyrywa Brygidę z obezwładniającej depresji. Wciąż jednak jest Andżeliką.

Dopiero młody psychoterapeuta, wykorzystując swe łudzące podobieństwo do jej ukochanego, potrafi przywrócić jej prawdziwą tożsamość oraz nadzieję, że ma ona szanse u Emila jako Brygida. Namawia ją, by odbyła z nim szczerą rozmowę. Jednak zanim zdążyła to uczynić, następuje dramatyczne odkrycie przez jej kochanka prawdy, pod wpływem którego ponownie ją odtrąca. Jest oburzony, że zakpiła sobie z niego, że oszukiwała, i jego, i swego męża. Nie daje jej dojść do słowa, by mogła mu wyjaśnić, że jest wdową. Gdy jednak, po ochłonięciu z szoku, dowiaduje się, że jej mąż nie żyje, uświadamia sobie, iż ją kocha i wybacza jej niefortunną maskaradę.

Niestety akcja powieści znów się komplikuje. Brygida pod wpływem cierpienia przeobraża się w dojrzałą, pewną siebie kobietę. Ma już inną koncepcję swej przyszłości. Znajduje nowy, zaskakujący i niezwykły, cel w życiu. Emil walczy o jej uczucie, pomagając jej w urzeczywistnianiu tego celu, lecz szanse jego są niewielkie, ponieważ widok jego wciąż na nowo ożywia w niej wyrzuty sumienia, związane z rzekomym zabójstwem męża, a ona pragnie o tym raz na zawsze zapomnieć, w obawie przed powrotem paranoi, od której cudem udało się jej uwolnić, głównie dzięki nowej, pochłaniającej ją działalności.

Jest to fascynująca powieść psychologiczna. Autorka tworzy doskonałe portrety osobowościowe występujących w niej postaci, dzięki czemu czytelnik może poznać ich wnętrze. Wprowadza czytelnika w świat schizofrenii, w najciemniejsze zakamarki opanowanego przez psychozę umysłu. Wspaniale opisuje siłę miłości i namiętności. Z pasją kreśli wciągającą i intrygującą opowieść, którą czyta się jednym tchem.

Informacje dodatkowe o Zabójstwo z urojenia:

Wydawnictwo: Wydawnictwo Psychoskok
Data wydania: 2014-09-20
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 9788379002337
Liczba stron: 187
Dodał/a opinię: Leopolda