Ostatnia chowa klucz
Ałbena Grabowska

Ałbenę Grabowską poznałam za sprawą powieści „Coraz mniej olśnień”, która zrobiła na mnie piorunujące wrażenie. Sięgając po jej najnowszą powieść liczyłam, że emocje, jakich mi dostarczy będą na podobnym poziomie, a tytuł okaże się niezapomniany. Bardzo się pomyliłam.

Okładkowa obietnica przygotowała mnie na lekki kryminał czy subtelny thriller napisany kobiecą ręką. Spodziewałam się dreszczyku emocji, zwrotów akcji, niezapomnianego zakończenia. I prawdę mówiąc po tej lekturze czuję się oszukana, czuję niedosyt. Bo thrillerem czy kryminałem ta powieść na pewno nie jest. I nie o sam gatunek tu chodzi, ale po kolei.

Grabowska rozpoczyna swą powieść mocnym akcentem, sprawiając, że z wielką niecierpliwością pokonujemy kolejne rozdziały, zastanawiając się, co nas czeka i jak rozwinie się fabuła. Niestety im dalej, tym bardziej czułam się zawiedziona. Bo główny wątek zostaje bardzo sponiewierany i zmarginalizowany, na rzecz tematów, które w ogóle mnie nie zainteresowały. Zdawałam sobie sprawę, że akcja zbudowana została wokół młodych bohaterek, nie byłam jednak świadoma, że to problemy młodzieży wysuną się w końcu na pierwszy plan. Gdybym chciała poczytać o miłosnych zawodach, zmianach sympatii, pierwszych razach- to właśnie po książkę tych spraw dotyczącą bym sięgnęła. I to nie jest tak, że nie lubię literatury młodzieżowej. Po prostu wyrosłam już z takiej błahej w moim odczuciu tematyki.

Wątek kryminalny zapowiadał się za to szalenie ciekawie. Oparto go na intrygującym pomyśle i nie jestem pewna, czemu autorka potraktowała go po macoszemu. W dalszej części powieści co prawda zajmuje więcej miejsca, ale i tak, ciężko pogodzić mi się z tym, że został zepchnięty na bok, przegrywając z tematami takimi jak np. utrata dziewictwa. Oczywiście, to są rzeczy ważne i warto o nich mówić, ale czy rzeczywiście to było właściwe dla nich miejsce? Nie mogę tego autorce wybaczyć, bo po tę książkę sięgnęłam z miłości do mocniejszych klimatów i zapoznając się z okładkową zachętą na takie liczyłam. Ten temat miał potencjał, który nie został wykorzystany. Bardzo szkoda.

Nie znaczy to jednak, że doszukałam się w tej powieści jedynie słabych stron. Bardzo podoba mi się, w jaki sposób autorka wykreowała środowisko książkowych postaci. Każda z nich wydawała się interesująca i kojarzyła się z jakimś problemem czy życiowym tematem. Grabowskiej udało się również nadać im świetne pseudonimy, które sprawiły, że postacie te nabrały wyrazu, wywołały większe emocje, bardziej zapadły w pamięć. Uważam, że najsłabszym ogniwem tej powieści jest niestety główna bohaterka, która wywołała we mnie mieszane uczucia. Niektóre z jej decyzji zyskały moją aprobatę i sprawiły, że spojrzałam na nią cieplejszym okiem, ale przez większość czasu bardzo mnie irytowała i nie potrafiłam się do niej przekonać.

Książkę czyta się dobrze ze względu na styl autorki, choć momentami męczyła mnie stylizacja na język młodzieżowy. Duża dawka przemyśleń, pytań i refleksji na rzecz rezygnacji z częstych dialogów niego opóźnia czytanie, ale nie stanowi problemu. Widać, że Grabowska się postarała i przelała swoje myśli na papier w takiej formie, jaką uznała za najlepszą.

„Ostatnia chowa klucz” okazała się zupełnie inna niż się spodziewałam. Nie podoba mi się w jakie tematy autorka uzupełniła wątek kryminalny i w jaki sposób ten właśnie wątek rozwinęła. Ta powieść nie wzbudziła we mnie zbyt wielu pozytywnych emocji i niestety nie będę jej ciepło wspominać. Nie oznacza to, że planuję zakończyć swoją przygodę z twórczością autorki. Zdecydowanie nie.

Informacje dodatkowe o Ostatnia chowa klucz:

Wydawnictwo: Zwierciadło
Data wydania: 2017-09-13
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 9788365456861
Liczba stron: 300
Dodał/a opinię: Ewelina Olszewska