„Bad move, Boris. Bad move!” str. 34
W książce została zawarta historia czterdziestoletniego mężczyzny, który po niemalże 30 latach wraca w swoje rodzinne strony do Lillehammer. Zapewne długo jeszcze nie zdecydowałby się na ten krok, gdyby nie pogrzeb przyjaciela z dzieciństwa. Mężczyzna musi się zmierzyć z demonami przeszłości i bolesnymi wspomnieniami tego, co wydarzyło się kilkanaście lat temu. Pomóc ma mu w tym spotkanie z czterema kolegami z młodzieńczych lat. Co stało się Agnes, ich przyjaciółce, że Hakon nie chciał wracać do Lillehammer? Co takiego zrobił Hakon wspólnie z kolegami, że wszyscy żyją z poczuciem winy?
„Człowiek sam wybiera życie, które wiedzie. Decyzje, jakie podjąłem w ciągu mojego czterdziestoletniego życia, były moje. Nie mogę za nie winić nikogo innego”. Str. 14
Mjaset przedstawia nam pewną tajemnicę, którą stopniowo odkrywamy wraz z bohaterami powieści. Autor umiejętnie dawkuje informacje, tak, że podsyca naszą ciekawość, by na końcu ostatecznie nas zaskoczyć niespodziewanym zwrotem akcji. To historia piątki przyjaciół, ich dorastania w małym norweski miasteczku i późniejsze ich spotkanie po wielu latach.
„Wymarz sobie życie, żyj swoim marzeniem”. Str. 77
Akcja powieści rozgrywa się w dwóch płaszczyznach czasowych – obecnie i 25 lat wcześniej. Narratorem powieści jest Hakon, główny bohater. Wspólnie z nim przemierzamy ulice Lillehammer. Opowiada czytelnikom o spostrzeżeniach, które mu towarzyszą po przyjeździe do miasteczka, zdaje relację z pogrzebu oraz spotkań z przyjaciółmi, ale również wprowadza nas w jego wspomnienia z dzieciństwa i tego, co się wtedy wydarzyło. Nakreśla nam wygląd i charakter swoich kolegów – teraz i kiedyś. Dostrzegamy różnice i podobieństwa, to co jest teraz i było wcześniej. Mjaset bardzo dobrze wplata wspomnienia z przeszłości, dlatego czytelnik nie gubi się w fabule. Książka jest ciekawie skonstruowana.
„Człowiek zawsze trzyma się błędów, które popełnił”. Str. 141
Mjaset często nawiązuje do słynnego szachisty Bobby'ego Fischera i jego konkurenta Borysa Spasskiego, którzy rywalizowali w szachach na mistrzostwach świata w Reykjaviku w 1972 roku, a zwycięzcą został Fischer. Autor na przykładzie tych dwóch mężczyzn przedstawia rywalizację między głównym bohaterem Hakonem (Spasskim) i jego przyjacielem Kristofferem, który zawsze odgrywał rolę Fischera. Autor pokazuje podobieństwa i różnice między bohaterami powieści. To ty jesteś Bobbym Fischerem to powieść przede wszystkim o zmierzeniu się z koszmarami z przeszłości, w tym przypadku mowa jest o błędach z młodości, ale również ukazuje pierwsze młodzieńcze zauroczenie, rywalizację między kolegami (rówieśnikami).
„Dlaczego zawsze muszę grać Spasskiego? - zapytałem, ale nie dostałem od Kristoffera odpowiedzi (…) był to dla nas rodzaj zabawy. Kristoffer był Bobbym Fischerem. Po prostu tak się utarło. Wolno mi było zagrać któregokolwiek z innych mistrzów: Karpowa, Laskera czy Kubańczyka Capablancę, którego zawsze lubiłem. Fischer należał jednak do Kristoffera i wszelka dyskusja na ten temat właściwie nie miała sensu”. Str. 34
Autor bardzo dobrze wykreował bohaterów i ich profil psychologiczny, są to osoby niezwykle oryginalne, jedne temperamentne inne troszkę mniej. Książka jest znakomicie dopracowana pod względem fabularnym, nostalgiczna, zaskakuje nieoczekiwanymi zwrotami akcji, natomiast zakończenie jest takie, jakiego nigdy bym się nie spodziewała, bohaterowie uświadamiają sobie gorzką prawdę, z którą przyjdzie im żyć. Język jest barwny i przede wszystkim poprawny. Mimo niewielkiej objętości To ty jesteś Bobbym Fischerem to bardzo dobrze skonstruowana powieść z elementami psychologicznymi, obyczajowymi i kryminalnymi. Czyta się szybko i z nieustającym zainteresowaniem, a na końcu można wyciągnąć morał. Jaki? Musicie sięgnąć po książkę. Polecam.
Informacje dodatkowe o To Ty jesteś Bobbym Fischerem :
Wydawnictwo: Smak Słowa
Data wydania: 2016-05-11
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN:
Liczba stron: 246
Dodał/a opinię:
Magnolia044
