Bliska sercu - wiersz

Wiatrem drzewa kołysane
i te łąki wiosną tchnące
mniszki zaś porozrzucane
złotą żółcią się mieniące

Maj co zakwita zielenią
z białych płatków sad wiśniowy
tulipany się rumienią
świerszcz na skrzypcach gra lipowych

Bocian co wrócił niedawno
z dalekiej swej podróży
motyl przywdział szatę barwną
zakochany w płatku róży

Bez co zakwita o wschodzie
pośród zielonych paproci
woń rozsiewa w ogrodzie
słońce mu gałązki złoci

To jest nasza polska ziemia
świergot wróbli śpiew słowika
ukochana i jedyna
i co ciepłem cię przenika

 Chętnie będziesz tu powracać
być z najdalszych krańców świata
gdzie stawiałeś pierwsze kroki
i urodzin twoja data

I nikt tego już nie zmieni
zawsze sercu będzie bliska
nawet do późnej jesieni
pozostanie twa kołyska