Czekając na śmierć - wiersz

Czekając na śmierć

Nie ćwiczę regularnie

Unikam kontaktów interpersonalnych

Stronię od fałszywego towarzystwa

Ale codziennie myślę o zbawiennym samobójstwie

Każdego ranka z uniżeniem oraz pokorą

 Kłaniam mu się na ulicy w drodze do pracy

I zapominam aż do wieczora

Bywają dni, gdy budzę się z myślą o nim

Czasami dociera do mnie

Kiedy zbyt długo ociągam się wstając

 Najczęściej jest ostatnim sennym marzeniem

Lecz nigdy na zewnątrz – wśród ludzi

Rzadko jakieś konkretne zdarzenie działa pobudzająco:

Zrób to w końcu!

Myślę, o czymś bardziej subtelnym

Może intensywny zapach, nietuzinkowy smak, przelotny dotyk?

Staram się uciekać od tych kuszących pokus

Ale raz na kilka lat ulegam nieznośnemu pragnieniu

Przeważnie czytanie rozprasza moją obsesję

I muzyka… I kochanie się…

Gdy jestem zakochana

Był czas, jeden jedyny

W którym w ogóle się nad tym nie zastanawiałam

Ten spędzony z Tobą

Wtedy czułam się dobrze

Widziałeś więcej…

Nareszcie ktoś dostrzegł mnie

A teraz stałam się niewidzialna

To smutne

To jest po prostu smutne

Nic więcej…

Niczym szkło przezroczyste z obu stron, ale tylko dla mnie…