Miłość pokona wszystko - wiersz

Chciałabym czasem zatrzymać czas
w chwili gdy szczęście dotyka Nas
Gdy uśmiech na twarzy, gdy w sercu miłość gości...
Lecz czas pędzi nieubłaganie,
szczęście przemija i smutek nastaje...
Okrywa twarze i serce przepełnia, gniew przywołuje i wszystko rujnuje.
Miłość zanika, nadzieja słabnie, świat szare barwy przybiera...
Szczęście odchodzi-brak miejsca dla niego,
Ślad po nim zanika...
Szukamy go wszędzie, lecz znależć nie sposób...
Czy aby napewno?
Czy już nie powróci?
Zaskoczę Cię mówiąc, że ono jest w Nas!
W Naszej pamięci zaszyło się
Jest we wspomnieniach tych pięknych, najlepszych
Nie w tych osobnych, lecz w Naszych wspólnych!
Bo mamy ich wiele-na wieczność w Nas będą
Tam radość i miłość, tam uśmiech i szczęście
Więc zróbmy mu miejsce, niech wróci z przeszłości,
Niech będzie teraz oraz w przyszłości
Za dużo już smutku-czas żeby odszedł
Walczmy miłością, bo ona zwycięży!
Miłości prawdziwej, niepowtarzalnej nic nie pokona
Ona ma siłę, której nie sposób objąć rozumem
Pokona wszytsko, póki jest żywa
Więc podaj mi rękę, stań przy mnie blisko
Walczmy o uśmiech, o radość, o wszytsko!
Walczmy o siebie, o siebie nawzajem!
Niech Nasza miłość stanie się majem
Niech znów zakwitnie i piękna będzie
Bez sporów i kłótni, smutków i żali
Bez strachu, lecz z wiarą, miłością, nadzieją
By było jak dawniej...
Jak wtedy-pamiętasz?
To nic, ze wszystko przeciw Nam,
Że inni ludzie odchodzą w dal
Zżera ich zazdrość, bo Nam się udało
Bo mamy miłość cenną, wspaniałą!
Taką prawdziwą, niespotykaną
W świecie pieniądza i ideałów

Gdy źle i dobrze, gdy radość i smutek
I tak na zawsze, wciąż razem niezmiennie
Idźmy przez życie nie tracą wiary
W siebie oraz tę Miłość kochanie!