Moja bezradność - wiersz

Siedzę na łóżku i

nic mi się nie chce.

Problemy narastają.

Mnoży się ich jak piachu na wietrze.

Co ja mogę?

Nic.

Jestem bezradna jak ptak w zimie:

bez pokarmu,

który sam musi zdobyć,

bez ochrony

przed co raz gorszym zimnem,

zdany na łaskę

losu i innych.

Chciałabym przenosić góry,

ale nie mogę.

Zależna od innych

siedzę tylko i czekam.

Na co?

Aż wiatr przestanie wiać.

Aż skończy się mróz.

Wtedy rozwinę skrzydła

i polecę

daleko stąd.