Najlepszy Przyjaciel - wiersz

Byłam jeszcze dzieckiem
siedem latek miałam
gdy mojego tatę
ze łzami żegnałam

Nie wiedziałam wtedy
co to ze mną będzie
za kochanym tatą
wciąż chodziłam wszędzie

Później przyszła chwila
godzina rozstania
i czarna mogiła
śmierć ojca zabrała

Łzy zostały w sercu
głęboko je skryłam
i nikt mnie nie zmusi
by je osuszyłam

Minęły miesiące
i nawet nie lata
jak się pojawiła
śmierci mamy data

Zostały "Świerszczyki"
pamiątka po mamie
i puste zeszyty
nic niezapisane

Nie zostałam sama
nigdy tak nie było
jednak tamto życie
dawno się skończyło

Miałam przyjaciółkę
i kochaną klasę
a w niej solidarność
ją wspominam czasem

Piękne były lata
ale już minęły
może kiedyś spotkam
z klasy mej dziewczyny

Później przyszła miłość
dom rodzina dzieci
lecz nie zawsze w życiu
złote słońce świeci

Życie to loteria
życie to jest scena
a my aktorami
Bóg scenariusz zmienia

Wie co dla nas dobre
ustala godzinę
bo ma serce szczodre
Przenajświętsze imię

On mym Przyjacielem
i nim pozostanie
to z Nim wszystko dzielę
więc dopomóż Panie

Bym wytrwała w wierze
w każdym dniu godzinie
bo to w Ciebie wierzę
i w Świętą Maryję

Ona moją Mamą
najlepszą na świecie
przez Boga mi daną
kocha mnie Swe dziecię