Pamięć fali Światła - wiersz

Zobacz - świat się uśmiecha
Czai się jak mały kotek
Bawi sie kłębkiem światła -
Ot drobiną małą niczym gwiazda na niebie.

Może dla Ciebie.

Ta drobina historią przepleciona
Jak kurz na starej ramce zdjęcia
Uśmiecha sie niewinnie z papieru
Ucieka - chowa się - w pamięci Światła.

Serce bije własną ciepłotą.

Nadal słyszę twoje gwizdanie
Niesione na szumie fal Świetlistych
Gdzieś na plaży - zapomniałam której
Wybacz... Nie pamiętam.

Albo wmawiam sobie że pamiętać nie chcę.

To tylko starej melodii kilka  kropel
Oj śpij już - maleńkie tchnienie -
Zasypiaj wreszcie! Milknij! Przepadnij...
Czy... Na pewno?

Gwiżdż! Wołaj do mnie! Krzycz!

Sponad tafli fali Światła
Krzycz i gwiżdż jak rajski ptak
Nie milknij wspomnienie - zostań
Krąż po świecie i śmiej się
Jak mały kotek... Co się bawi...

Kłębkiem światła.