Rzewnie... - wiersz

tęsknoty klosz
obijam się o ściany

gładzę ostrą brzytwę
stalowych nerwów
sunę po pograniczach
upuszczając kroplę
zimnej krwi
pragnie wrzeć
czeka na wolnym ogniu

w stanie uśpienia
nadajnik uczuć

i kolejny czek na tysiąc pocałunków
w kolejce do realizacji