Straszność niebycia - wiersz

Ciemno i głucho straszność przemiata

Z kąta w kąt przemieszcza graty nicości

Żyjąc w nierzeczywistości pragnąc czułości

uspokajam żądze niewystarczalności

I Ja udawana nierzeczywista, wyblakła

blada cicha i mglista

Plątam się w ciszy złudnym kołtunie

Szukając drogi do rozwiązania

Nie czując pragnień wciąż zapomniana.