Sza... - wiersz

nawet wiatr zamarł – nie szeleści

Posejdon drzemie – ani słowa

a lustro wody blask dopieścił

zefir subtelnie polerował

słońce przeciera toń promieniem

mieni się tafla platynowa

igraszki snują światłocienie

zmęczony władca trójząb schował

skrada się księżyc w martwe boje

senny horyzont aż oniemiał

eol nie mąci niepokojem

w ciszy oddycha sennie ziemia

zorza wygasa w czułym skłonie

szmerem odwagi mrok zagląda

dal połyskuje - ogniem płonie

dzień zasnął - władzę nocy oddał

Tylko z wyobraźni:)