Szklanka - wiersz

Szklanka

W pustej już szklance
tylko powietrze
i kilka kropel  
na dnie.

Jeszcze nie wyparował
z głowy alkohol
a już chce się
napełnić ją powtórnie.

Złoty płyn krąży namiętnie
po ściankach szklanych
jest za ciepło
dodatkiem lody ze śmietaną.

I dla ochłody
do wody w rzece
bohater legend nierozważnych
się udaje,

już tylko szklanka pusta
samotna beztroska
nawet kropli na dnie jej
nie to co w rzece...

11.08.2015    Mirosław Leszek Pęciak