Wbrew pozorom - wiersz

Niewinna jak lilia na wodzie
beztrosko sobie płynie
spokojna można pomyśleć
patrząc po jej minie

poważna jest gdy trzeba
zasadniczo pewna siebie
kompleksów nie ma
pewnie do przodu brnie

zupełny charakteru brak
naiwna jak się patrzy
wystarczy mały okiem znak
już ci się nie oprze

w złym świecie zagubiona
chowa się pod maską
choć we wnętrzu kona
gra choć nikt nie klaszcze

w zgodzie sama z sobą
żyje wbrew naturze
by z ciężką w oku łzą
wytrzymać jak najdłużej

nie bojąc się porażki
ryzyko podejmuje
nie bawią jej igraszki
kiedy nic nie czuje

z kwiatka w kwiatek nie
jak wielu się wydaje
wierna ideałom mknie
przy swoim przystaje

tylko wraz z sercem
całą resztę oddaje