Żegnam was - wiersz
Żegnam was góry wysokie
żegnam was wody głębokie
gdzie pośród górskich kamieni
szarotka tęczą się mieni
Woda w potoku tak rwąca
krokus pobladły od słońca
i szepcze po cichu coś skrycie
o jak cudowne jest życie
Zawilec wtapia się w ciszę
o przebiśniegu nie słyszę
znów wczesną wiosną powróci
do słońca płatki swe zwróci
O jak cudowne jest życie
w tych górach wstawać o świcie
jutrzenki blask ujrzeć na niebie
i piąć się wysoko do ciebie
Tak wtapiać na nowo się w ciszę
usłyszeć to czego nie słyszę
i słuchać górskiego potoku
o świcie w południe o zmroku
Szczęście czerpać garściami
tak chodzić pomiędzy świerkami
gdzie łąka z kwiatów utkana
i górskim powietrzem owiana
Chciałabym z sobą wziąć ciszę
nie wiem czy kiedyś usłyszę
mowy górskiego potoku
i wiatru balansującego na stoku