Żegnam was - wiersz

Żegnam was góry wysokie
żegnam was wody głębokie
gdzie pośród górskich kamieni
szarotka tęczą się mieni

Woda w potoku tak rwąca
krokus pobladły od słońca
i szepcze po cichu coś skrycie
o jak cudowne jest życie

Zawilec wtapia się w ciszę
o przebiśniegu nie słyszę
znów wczesną wiosną powróci
do słońca płatki swe zwróci

O jak cudowne jest życie
w tych górach wstawać o świcie
jutrzenki blask ujrzeć na niebie
i piąć się wysoko do ciebie

Tak wtapiać na nowo się w ciszę
usłyszeć to czego nie słyszę
i słuchać górskiego potoku
o świcie w południe o zmroku

 Szczęście czerpać garściami
tak chodzić pomiędzy świerkami
gdzie łąka z kwiatów utkana
i górskim powietrzem owiana

 Chciałabym z sobą wziąć ciszę
 nie wiem czy kiedyś usłyszę
 mowy górskiego potoku
i wiatru balansującego na stoku