Cetaganda
Lois McMaster Bujold

Na jednej z ośmiu planet należących do Cetagandy umiera cesarzowa matka. Miles i Ivan, jako przedstawiciele Barrayaru, lecą na Cetę Etę, by wziąć udział w uroczystościach żałobnych. Już w chwili cumowania w porcie zostają wplątani w intrygę, mającą na celu przejęcie władzy nad Cetagandą przez jednego z możnowładców. Tylko przytomności umysłu Milesa i jego intuicji zawdzięczają, że nie stali się kozłami ofiarnymi intryganta i uniemożliwili wybuch wojny na skalę kosmiczną. Zdolność pojawiania się tam, gdzie najgoręcej, zdaje się towarzyszyć Milesowi od czasu niemalże poczęcia. Wyjątkowy Barrayarczyk znowu trafia na sytuację, która wymaga od niego pokazania błyskotliwego umysłu, potrafiącego wyciągać prawidłowe wnioski z nader skąpych przesłanek, i zadziwiającej intuicji, chroniącej go przed popełnianiem błędów, mogących być katastrofą dla obu państw. Dobry, bardzo rozrywkowy tom, chociaż nie dokłada nic nowego poza pokazaniem kolejnej rasy, działającej na innym polu genetyki człowieka. (Ocena: 5/6) Więcej przy części pierwszej: http://www.granice.pl/opinia,strzepy-honoru,1788078,41432

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Okej, myślałem, że będę się bardziej czepiał. Jak dla mnie to najsłabsza z wszystkich części, choć przyznaję, że im dalej w treść, tym ciekawiej. Mimo tego i tak nie udało się autorce wkręcić mnie w historię tak bardzo, jak we wszystkich poprzednich częściach. Może za dużo musiałem poznawać nowego? Świat inhumów i gemmów był tak niezwykle niezrozumiały (dla mnie znacznie bardziej, niż dla bohaterów z Barrayaru, bo oni już wcześniej sporo o nim wiedzieli, a i tak zderzyli się z innością). Mogło tak być, bo im lepiej ich poznawałem, tym lepiej czułem opowieść. Mimo, że nadal uważam, że to najsłabsza część - całość trzyma wysoki poziom. Aż szkoda, że wydano tylko 9 książek z tego uniwersum w Polsce, albo, że mój angielski nie pozwoli mi nigdy na czytanie w oryginale...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)