Bezdomna
Katarzyna Michalak

O książkach Katarzyny Michalak słyszałam i czytałam bardzo dużo. Prawie każdy z blogosfery miał już z Jej twórczością do czynienia, szczególnie, że autorka należy do bardzo płodnych twórców. Nie ma się więc co dziwić, że i ja zapragnęłam poznać jej powieści, a przynajmniej zapoznać się z choć jedną i wyrobić sobie własne zdanie o autorce. Tym bardziej, że zdania publikowane na blogach były różne - panią Katarzynę albo się kocha, albo nienawidzi. Na pewno nie można wobec niej przejść obojętnie i to był ten aspekt, który mnie najbardziej zaciekawił. Kim jest ta osoba, która wzbudza aż tyle emocji wśród czytelników? Osoba, której książki otrzymują aż tak skrajne opinie - od ,,rewelacyjnej" po ,,beznadziejną"? Mój wybór na pierwszy kontakt z pisarką i początek z nią przygody padł na ,,Bezdomną". Jak tylko książka pojawiła się w mojej bibliotece i udało mi się ją zarezerwować, a potem doczekać do swojej kolejki, przyniosłam ją z miną zwycięzcy do domku i ... zniknęłam na parę godzin. Katarzyna Michalak - jak dowiedziałam się z okładki książki - jest z wykształcenia lekarzem weterynarii, a pisarką z powołania i pasji. Mieszka w wymarzonym domku na Mazowszu, ma dwóch synów i na co dzień obcuje z przyrodą i wiedzie spokojny, wiejski żywot. Jest autorką kilkunastu bestsellerowych powieści - ,,Bezdomna" została wydana w serii ,,Z czarnym kotem", podobnie jak głośna ,,Nadzieja". Tytułową ,,Bezdomną" jest Kinga Król, młoda dziewczyna, która jeszcze niedawno miała wszystko - mieszkanie, pracę, męża, rodziców, dziecko. Do niedawna... Niestety, gdy poznajemy ją w pewną wigilijną noc nie ma już nic, a przede wszystkim została pozbawiona poczucia własnej godności. Kinga ma dość życia, jakie przyszło jej obecnie wieść - nie chce już być bezdomną, pomiataną i opluwaną przez ludzi. I właśnie skryła się w śmietniku, żeby nikt jej nie przeszkodził w odebraniu sobie życia. Ma garść tabletek, które uzbierała w czasie pobytu w szpitalu psychiatrycznym i butelkę wódki - wystarczające akcesoria do przeniesienia się na inny, może lepszy świat. I pewnie doprowadziłaby swój zamysł do końca, gdyby nie kot - taki zwykły bury dachowiec. Kinga nie zauważyła, że wraz z nią w śmietniku znajduje się współtowarzysz niedoli, który niczemu nie jest winny, i stwierdziła, że nie ma moralnego prawa skazać go na głodową śmierć. Ostatkiem sił próbuje uwolnić kota z pułapki i wtedy...drzwi śmietnika otwierają się i staje w nich Aśka, dziewczyna, która kiedyś była kochanką jej męża. Aśka, czyli Joanna Reszka, jest dziennikarką i pisze artykuły do znanego brukowca. Nie ma przyjaciół, z rodziną się pokłóciła i sama spędza wieczór wigilijny. I to ona ratuje życie Kindze i kotu zapraszając ich do siebie do domu na kolację wigilijną. Nie robi tego bezinteresownie i z dobrego serca, ma po prostu nadzieję na świetny temat na artykuł, temat, który przyniesie jej sławę i mnóstwo kasy. I w ten oto sposób Kinga pojawia się w domu u Aśki, gdzie gospodyni udostępnia jej łazienkę, wannę, pralkę, czyste ubranie ze swojej szafy oraz wygodne łóżko. Pewnie się zastanawiacie, jak potoczy się znajomość obu kobiet i do czego ona doprowadzi. Jedno, co mogę Wam powiedzieć, to na pewno zmieni życie bohaterek, ale w jakim stopniu - o tym przeczytajcie już sami. ,,Bezdomna" porusza wiele ważnych i trudnych problemów. Problemów, o których na ogół staramy się nie myśleć i większość z nas po prostu je od siebie odpycha. Bo przecież nas nie dotyczą i nigdy nie będą dotyczyły. Czy na pewno? Uważasz, że bezdomność to nie Twój problem? Przecież wystarczy redukcja etatów i ...zabierają nam wymarzone mieszkanie. Zostaje ulica... O bezdomnych więcej myślimy zazwyczaj w czasie silnych mrozów - słyszymy wtedy przerażające informacje o tym, ile osób umarło - ,,zamarzło na śmierć". Kiedy robi się cieplej problem znika. Czy znika? Czy w ciepłe dni bezdomnych nagle robi się mniej? Nie!!! Jest ich nadal tyle samo, może więcej nawet. Wielu bezdomnych opuszcza na okres ciepłych dni noclegownie, ośrodki pomocy i idzie mieszkać na opuszczone działki czy do kanałów - podobnie jak Kinga, która bardzo długo mieszkała w norze własnoręcznie wykopanej na opuszczonej działce. Czy zastanawialiście się kiedykolwiek, kim jest przeciętny bezdomny Polak? Czy pomyśleliście, że ten problem może w każdej chwili dotyczyć również Ciebie...i Ciebie.. i Ciebie też. Nieważne, w jakim jesteś wieku - czy masz 25 lat, czy 48, a może 70. Przecież bezdomność nie dotyka jedynie osób z problemem alkoholowym, czy narkomanów. Bezdomność może dotknąć nawet ,,elit". Kinga też miała wszystko - miała dom, a właściwie piękne mieszkanie w Warszawie; miała rodzinę - rodziców, męża; miała pracę, w której się świetnie realizowała, pracę zgodną z jej wykształceniem. I mimo wszystko znalazła się na ulicy, bo nagle okazało się, że wystarczył błąd popełniony przy spisywaniu umowy notarialnej czy półroczny pobyt w szpitalu psychiatrycznym. No cóż ... podobno nic nie jest nam dane na zawsze... No właśnie...pobyt w szpitalu psychiatrycznym - dlaczego ta młoda, mądra dziewczyna z wyższym wykształceniem tam się znalazła? I tu przechodzimy do drugiego problemu, jaki poruszyła Katarzyna Michalak w swojej powieści, problemu psychozy poporodowej i dzieciobójstwa. Może nie jest to problem na bardzo szeroką skalę, bo psychoza poporodowa dotyka tylko niewielki odsetek rodzących kobiet, ale niemniej występuje i zdarza się, że jest bardzo niebezpieczna zarówno dla matki, jak i dla dziecka. W przypadku Kingi została ona całkowicie zbagatelizowana i to zarówno przez lekarzy i personel medyczny, jak i własną rodzinę - męża, rodziców. I tu pojawia się chyba najważniejszy aspekt powieści pani Katarzyny - aspekt łączący niejako oba wyżej wymienione problemy i zespalający je w jedną całość, której imię brzmi ,,znieczulica społeczna". Bo czyż nie jesteśmy obojętni na krzywdę innych ludzi? Właśnie często tych bezdomnych, na których patrzymy z niechęcią czy wręcz obrzydzeniem, nie zastanawiając się wcale, co ich do tej bezdomności doprowadziło. Czy zastanawiamy się, co doprowadziło kobietę do zabójstwa własnego dziecka? Nie... wszystkie mierzymy jedną miarką - zabiła, jest winna najgorszej zbrodni - zbrodni na własnym dziecku. A może wystarczyło okazać jej nieco zainteresowania, pomóc, zaopiekować się - wcześniej, zanim doszło do tragedii. I myślę, że właśnie to chciała nam przekazać Katarzyna Michalak - żebyśmy wyleczyli się z choroby, jaką niewątpliwie jest znieczulica i żebyśmy zaczęli interesować się drugim człowiekiem, bo na pewno ma szansę uratować to niejedno istnienie ludzkie. ,,Bezdomna" to powieść bardzo wzruszająca, przygnębiająca, smutna, ale jednocześnie pełna miłości, nadziei, wiary i przyjaźni. Powieść, przy czytaniu której nieraz zakręci Ci się łza w oku, nawet jeśli uważasz się za silną i niełatwo ulegającą wzruszeniom jednostkę. Akcja wciągnie Cię od razu, od pierwszej strony i przeczytasz ją bardzo szybko, a potem będziesz żałowała, że już się skończyła. To powieść, po której jeszcze dość długo będziesz myślała, zastanawiała się, przeżywała, a może nawet chlipała w chusteczkę. I tak naprawdę nieważne są pewne jej mankamenty, błędy merytoryczne, nieścisłości, nieprawdopodobne zbieżności zdarzeń, czy nawet nadużywanie wulgaryzmów. To są tak naprawdę detale, na które nie powinniśmy zwracać w ogóle uwagi. Bo najważniejsze jest to, że książka niesie ze sobą nieprawdopodobne emocje, że szokuje i całkowicie pochłania czytelnika, że zmusza do refleksji i przemyśleń, że wzrusza i doprowadza do łez, że po prostu jest... Szczerze polecam wszystkim!!!

Informacje dodatkowe o Bezdomna:

Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2013-06-06
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788324093892
Liczba stron: 256
Język oryginału: polski
Dodał/a opinię: maggie28