Bułgarski poeta, przez wielu uznawany za wieszcza narodowego, Christo Botew przyszedł na świat 6 stycznia 1848 r. w Kałoferze. Pierwsze nauki pobierał u ojca – nauczyciela. Istotny wpływ na niego miała również matka, patriotka i miłośniczka bułgarskiej sztuki ludowej. W 1863 wyjechał do gimnazjum do Odessy dzięki stypendium, które zdobył dla Niego ojciec. Pozostał w Odessie trzy lata, do momentu, gdy władze rosyjskie odmówiły mu dalszego wypłacania stypendium. Przyczyną tej decyzji było rozbudzenie się w nim dążeń rewolucyjnych, antycarskich, jakie powstały u młodego Bułgara pod wpływem spotkania z polskimi emigrantami – uczestnikami powstania styczniowego. Patriotyzm Polaków wywarł na Botewie ogromne wrażenie i miał duży wpływ na jego późniejszą postawę i twórczość. W 1866 udał się do wsi Zadunajewka w Besarabii, gdzie podjął pracę nauczyciela i samodzielnie zapoznawał się z tekstami rosyjskich pisarzy demokratycznych. W 1867, po otrzymaniu informacji o chorobie ojca, wrócił do rodzinnego Kałoferu, gdzie objął zajmowane przez rodzica stanowisko nauczyciela. Jednak jeszcze w tym samym roku wygłosił publicznie mowę antyturecką i skierowaną przeciw nierówności społecznej, co zmusiło go do emigracji do Rumunii. W tym samym roku wydał swój pierwszy utwór, wiersz „Do matki”. W październiku 1867 r. krótko mieszkał w Bukareszcie, po czym przeniósł się do Braiły, gdzie zatrudnił się jako składacz i korektor w drukarni bułgarskiej. W Braile zetknął się z partyzantami udającymi się do Bułgarii w zbrojnych odddziałach (czetach). W lecie 1868 planował dołączyć do jednej z nich, jednak jego wyjazd udaremniły władze rumuńskie. W lecie 1868 podjął studia na wydziale medycznym uniwersytetu w Bukareszcie. Żył w skrajnym ubóstwie, toteż od lutego 1869 podejmował kolejno pracę publicysty w satyrycznym piśmie Bęben oraz nauczyciela. Niezadowolony z postawy politycznej większości emigracji bułgarskiej, w 1871 zaczął wydawać tygodnik Słowo Emigrantów Bułgarskich, w którym drukował swoje wiersze i teksty polityczne. Z powodu Jego choroby pismo przestało wychodzić po ukazaniu się pięciu numerów między czerwcem a sierpniem wymienionego roku. W drugiej połowie 1871 r. zatrudnił się w kilku innych pismach satyrycznych. W pierwszej połowie 1872 został aresztowany i osadzony w więzieniu w Fokszanach, najprawdopodobniej z powodu kontaktów z rewolucjonistami rosyjskimi. Uwolniony, przeniósł się do Bukaresztu i od sierpnia 1872 regularnie publikował w piśmie „Swoboda”. Od jesieni 1874 pracował również w szkole bułgarskojęzycznej. W grudniu 1874 zaczął wydawać pismo „Sztandar”, które miało zastąpić „Swobodę”.. W lecie 1875 wszedł do bułgarskiego Komitetu Rewolucyjnego, który miał koordynować przygotowania do zbrojnego wystąpienia w Bułgarii. W tym samym roku ogłosił jedyny ocalały (drugi zaginął) tom swoich utworów poetyckich: „Pieśni i wiersze” oraz ożenił się z Wenetą Wesirewą. Komitet Rewolucyjny powierzył Mu koordynację kontaktów między bułgarskimi działaczami w Rumunii i na ziemiach bułgarskich oraz nawiązanie relacji z grupą Bułgarów w Odessie. Po wypełnieniu tego ostatniego zadania poeta opuścił komitet, nie zgadzając się z jego dalszą taktyką działania. W 1876 już na własną rękę udał się do Rosji w celu dalszego pozyskiwania broni i środków finansowych, wyjechał też do Belgradu, gdzie chciał zainteresować władze serbskie poparciem antytureckiego wystąpienia Bułgarów. Zaczął również organizować oddział partyzancki, dla którego zdobył broń i umundurowanie. 17 maja 1876 zdołał dotrzeć z nim do Bułgarii na pokładzie statku "Radetzky", wymuszając na kapitanie wysadzenie swojej czety we wskazanym przez siebie miejscu. Planował dotrzeć do Wracy, gdzie spodziewał się masowych wystąpień antytureckich; w rzeczywistości powstanie kwietniowe, do którego dołączył, było już faktycznie stłumione. Rozważał możliwość przebicia się do Serbii, jednak jego towarzysze opowiedzieli się za pozostaniem w górach i kontynuowaniem akcji partyzanckich. Oddział poniósł ciężkie straty w starciach z Turkami 18/30 maja i 20 maja/1 czerwca. Właśnie 1 czerwca 1876 r. w niejasnych okolicznościach został zastrzelony Botew. Jego ciało nie zostało pochowane, zaś ocaleli członkowie oddziału rozproszyli się. Podstawowym tematem poruszanym przez Botewa w twórczości poetyckiej była tematyka patriotyczna, która dominuje również w utworach poświęconych innym problemom. Kalina Beluch
Niestety nie znaleźliśmy wyniów pasujących do podanych kryteriów wyszukiwania