– Kiedy miałam 16 lat, otrzymałam list ze Stanów z Milwaukee od Michaela Alexandra, mojego przyjaciela, którego wtedy jeszcze nie znałam. Pisał, że jesteśmy rodziną, bo gdyby nie moja babcia i dziadek, on by się nie urodził. I tak to się zaczęło. Ocaleni to nasza rodzina – dzięki temu mam bardzo dużo bliskich. Jesteśmy wspólnotą, w większości mieszkań i domów zdjęcie dziadków wklejone jest w drzewo genealogiczne, więc już na stałe jesteśmy połączeni – mówi Katarzyna Skopiec, autorka książki „Ocaleni z Drohobycza".

„Jeszcze książka nie zginęła?" – taki tytuł nosi raport przygotowany przez Polską Sieć Ekonomii dla Instytutu Książki. Jaki obraz polskiego rynku książki wyłania się z tego raportu? Jakie rozwiązania proponują twórcy tego badania? O tym w najnowszym odcinku podcastu „Co tam? Czytam!" rozmawiają Magdalena Galiczek-Krempa i Sławomir Krempa z redakcji serwisu Granice.pl

– Przy każdej kolejnej powieści czuję lekką tremę, wydaje mi się, że całkiem podobną do tej, którą mają aktorzy na premierze. Czy wywołam emocje? Wspomnienia? Czy bohaterowie trafią do serc czytelników i zajmą ich myśli, przyciągną uwagę? Pisząc, zżywam się z moimi bohaterami i mam nadzieję, że czytelnicy też ich polubią – mówi Katarzyna Majewska-Ziemba, autorka książki „Dotyk marcepanowych marzeń".

– Tak rzadko w popularnych historiach spotykamy wątki intensywnej przyjaźni pomiędzy kobiecymi bohaterami. Siostrzeństwo, kobieca solidarność, oddanie są zjawiskami tak powszechnymi w różnych kulturach – zwłaszcza takich, w których kobiety doznają większych ograniczeń. Taka przyjaźń różni się od tej, którą zawierają mężczyźni, jest oparta na głębokiej empatii, współczuciu, akceptacji. Dlatego przyjaźń, która rozwija się między Eli i Teminą, była dla mnie od samego początku cyklu „Dziewczyna bez imienia" niezmiernie ważna – mówi Ula Gudel, autorka książki „Smocza żona".