Jean Racine

Jean Racine - biografia, życie i twórczość

Jean-Baptiste Racine tworzył dramaty napisane dwunastozgłoskowcem, wykazując się wyjątkową precyzją formalną. Jean-Baptiste Racine był ceniony za styl charakteryzujący się elegancją, czystością języka, intensywnością i emocjonalnym napięciem, a jego teatr wyróżniał się psychologiczną wnikliwością, dominującą rolą namiętności bohaterów oraz oszczędnością zarówno w konstrukcji fabuły, jak i w inscenizacji.

Jean-Baptiste Racine urodził się 21 grudnia 1639 roku w La Ferté-Milon w Pikardii na północy Francji. Bardzo wcześnie stracił rodziców i wychowywał się pod opieką dziadków, a następnie w klasztorze Port-Royal, gdzie zdobył klasyczne wykształcenie. Jean-Baptiste Racine kształcił się w środowisku związanym z jansenizmem, co wywarło trwały wpływ na jego formację intelektualną, a studia nad literaturą antyczną i mitologią grecką oraz rzymską odegrały istotną rolę w jego późniejszej twórczości.

Jean-Baptiste Racine początkowo był przygotowywany do studiów prawniczych w Paryżu, jednak ostatecznie poświęcił się literaturze i teatrowi. Szybko zyskał uznanie krytyków i wszedł w środowisko teatralne stolicy, a jego pierwsze wystawione tragedie przyniosły mu rozgłos i doprowadziły do współpracy z czołowymi zespołami teatralnymi. Racine funkcjonował w atmosferze artystycznej rywalizacji i kontrowersji, które towarzyszyły jego kolejnym premierom.

Jean-Baptiste Racine w dojrzałym okresie życia związał się z dworem Ludwika XIV, pełniąc funkcję królewskiego historiografa i zajmując wysoką pozycję w strukturach państwowych oraz Akademii Francuskiej. Po latach przerwy powrócił do teatru, pisząc dramaty oparte na wątkach biblijnych dla uczennic szkoły w Saint-Cyr. Zmarł w 1699 roku na raka wątroby, a jego twórczość do dziś pozostaje jednym z fundamentów klasycznego dramatu francuskiego.