Ludwik Solski

Ludwik Solski - biografia, życie i twórczość

Ludwik Solski (właściwie Ludwik Napoleon Karol Sosnowski, grał też w młodości pod pseudonimem Mancewicz) przyszedł na świat 20 stycznia 1855 r. w Gdowie koło Wieliczki. Nauki pobierał w gimnazjum w Tarnowie, jednak nie udało mu się ukończyć nauki. Przeniósł się po przedwczesnym zakończeniu edukacji do Krakowa i w 1875 r. zaczął statystować w miejscowym teatrze. Rok później trafił do zespołu Anastazego Trapszy dającego przedstawienia ogródkowe w Warszawie. W następnych latach wiązał się z licznymi prywatnymi zespołami teatralnymi. W sezonie 1882/83 trafił do jednego z teatrów poznańskich, gdzie miał szansę odgrywać ważne role. W następnym sezonie jednak powrócił do Krakowa. Tam zaczął występować pod pseudonimem Solski od nazwiska żony, z którą wziął ślub w 1881 r. W sumie był żonaty trzykrotnie- drugą małżonką była od 1899 r. aktorka Irena Poświk, natomiast trzecią- Anna Pieczyńska (od r. 1916).
W latach 1900-1905 aktor grał na deskach Teatru Miejskiego we Lwowie. Następnie został dyrektorem Teatru Miejskiego w Krakowie. Stanowisko to piastował do 1913 r., po czym przeniósł się do Warszawy. Tam przez rok był reżyserem dramatu w Warszawskich Teatrach Rządowych. Podczas I wojny nie zrezygnował z gry na scenie, grał początkowo w Krakowie, potem w Poznaniu. W latach 1917-1918 był dyrektorem warszawskiego Teatru Polskiego. Po wojnie dawał liczne gościnne występy w całym kraju. Od 1922 do 1924 r. był dyrektorem warszawskiego Teatru Rozmaitości. Później związał się z Teatrem Narodowym. Tam był aktorem, reżyserem, a w latach 1931-1932 oraz 1936-1938 także dyrektorem.
Czas okupacji spędził w Warszawie. Po Powstaniu Warszawskim zamieszkał w Krakowie. Zagrał ponownie w 1945 r. Aż do śmierci grał w wielu teatrach (powyżej tysiąca ról!). W 1954 został doktorem honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego, a jego imieniem nazwano krakowską Wyższą Szkołę Teatralną. Ostatni raz pojawił się na scenie w czerwcu 1954 r. (grał wtedy w "Zemście"). Miał wtedy 99 lat! Zmarł 19 grudnia tego samego roku w Krakowie.

Kalina Beluch