Marian Brandys

Marian Brandys - biografia, życie i twórczość

Marian Brandys urodził się 25 stycznia 1912 r. w Łodzi. Tam też spędził dzieciństwo i początkowy etap edukacji. W 1930 r. ukończył bowiem tamtejsze Gimnazjum Zgromadzenia Kupców.  Później jednak przeprowadził się do Warszawy i rozpoczął studia ekonomiczne oraz prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Prace magisterskie obronił w 1935 r.
Cztery lata później wziął udział w kampanii wrześniowej- walczył w grupie pod dowództwem generała Kleberga. Niestety już na początku wojny dostał się do niewoli i do końca walk był więziony w oflagach niemieckich. Po wojnie do 1948 r. był dziennikarzem w Gdyni. Od 1949 r. z kolei pracował w tym zawodzie w Warszawie, zajmując się pisaniem reportaży, felietonów i recenzji. Od 1950 r. znajdował się w składzie kolegium redakcyjnego "Nowej Kultury". W latach 1957- 1958 był szefem działu reportażu tego czasopisma.
Po wojnie związał się z PPR, później z PZPR. Opuścił szeregi partii w 1966 r., wiążąc się z opozycją demokratyczną. W 1976 r. podpisał zresztą słynny "List 101"- protest przeciwko zmianom w konstytucji PRL. W rewanżu partia zabroniła druku jego dzieł.
Od 1972 r. był członkiem Polskiego PEN Clubu (od 1988 r. sprawował w nim funkcję członka zarządu). Od 1980 r. znajdował się też w Zarządzie Głównym Związku Literatów Polskich. Za swoją twórczość otrzymał liczne nagrody. Zmarł 20 listopada 1998 r.
Jego twórczość przechodziła różne fazy. Zaczynał od fabularyzowanych reportaży z kraju i zagranicy. Pisał też książki dla młodzieży. Jednak począwszy od zbioru szkiców "O królach i kapuście" (1959) zwraca się wyraźnie ku historii. Stworzył m.in. rodzaj "reportażu z przeszłości"- narracji wspartej materiałem źródłowym (pamiętniki, listy itd.), dążącej do odtworzenia klimatu danej epoki oraz osobowości bohaterów.

Kalina Beluch