Dorosłych łatwo onieśmielić i zwieść, ale dzieci są o wiele silniejsze. (...) królestwo pełne dzieci nigdy nie zaakceptuje nieuczciwego władcy.
Mówi się, że nie wolno oceniać książki po okładce. Każdy prawdziwy czytelnik może potwierdzić, ża rada ta jest bezsensowna. Prawdziwy czytelnik doskonale zna niezwykłą przyjemność trzymania w ręku dobrze wydanego dzieła - zwraca uwagę na jego wagę i fakturę okładki, skrzypnięcie grzbietu przy otwieraniu stron, słodki, lekko zakurzony aromat pożółkłych kartek, kiedy przebiega przez nie palcami. Książka jest nie tylko składnicą myśli - to coś żywego, co potrzebuje miłości, ciepła i ochrony.
Opowieści to nie tylko pusta rozrywka, która ma nas zająć w deszczowe dni (...) Opowieści to rodzaj magicznych zaklęć, być może najsilniejszych, jakie istnieją, a ich celem jest przywołanie możliwości (...) Z każdym rzucanym zaklęciem niemożliwe staje się trochę bardziej możliwe.
Krzyki, jak wiecie, to przerażające, przenikliwe dźwięki, które wydają z siebie nieznośni ludzie, gdy chcą przyciągnać czyjąś uwagę. Rzadko odnoszą skutek, ponieważ większość słyszących po prostu zamyka uszy i nadal zajmuje się swoimi sprawami. Ale istnieje też inny rodzaj krzyku, którego nie można tak łatwo zignorować. To krzyk istoty stojącej w obliczu śmierci - pierwotny, pełen desperacji wrzask, który przemawia nie tyle do uszu, co do samej głębi naszej istoty.
Początek jakiejkolwiek podróży - wędrówki czy nawet spaceru - to jedna z najprawdziwszych radości życia. Każdą chwilę przepełnia niecierpliwe oczekiwanie na to, co może się zdarzyć. Przeszkody i komplikacje nie są czymś, co zniechęca, lecz przyprawami, które wzbogacają smak przygody.
Kiedy dwoje ludzi żyje przez dłuższy czas na tak małej przestrzeni, uczucia mogą wziąć górę.
Istnieje na tym świecie pewna rzecz, nazywana przeczuciem. Jest to bezcenny dar, ponieważ pozwala przewidzieć, co przyniesie przyszłość. Na ogół ludzie, którzy miewają przeczucia, dysponują wielką mocą, inni staja się potężnymi władcami albo bibliotekarzami.
Jak zapewne wiecie, dzieci (w przeciwieństwie do dorosłych) są o wiele sprytniejsze i nie dają się nabrać oszustom - to tłumaczy ich brak zaufania do złych macoch i nauczycieli bez powołania.
Dorośli często dają się oszukać w sprawach, w których nie da się omamic dzieci.
Być może zauważyliście, jak wielka moc tkwi w opowiadaniu historii. Dobrze rozwijająca się opowieść może przenieść słuchaczy daleko od ich prozaicznego życia i pozwolić powrócić bogatszym w zrozumienie sensu świata.
Sa chwile, w których sprawiedliwość wymaga od nas więcej, niż jesteśmy w stanie z siebie dać.
Dorosłych łatwo onieśmielić i zwieść, ale dzieci są o wiele silniejsze. (...) królestwo pełne dzieci nigdy nie zaakceptuje nieuczciwego władcy.
Książka: Peter Nimble i magiczne oczy