Cytat

,,Przyroda dana jest wszystkim ludziom po wszystkie czasy, a kto ją łupi i krywdzi dzisiaj, ten na zawsze pozostanie wrogiem ludzkości.''

,,Plan ziemi dla chłopa jest łatwiejszy do pojęcia niż czytanie i pisanie.''

,,Braterstwo dwóch ludzi-to wielka wolność! Kiedy dwóch ludzi skuje się razem niewidzialnym łańcuchem, to jest ich wiara i prawo, innych praw nie znają, od innych uwolniła ich na zawsze przyjaźń, w całym dalszym życiu zynią, co chcą i czego pragną.''

,,Czy to możliwe, żeby pierwszy oracz od nowa pierwszą bruzdę wyorał?(...)Żeby człowiek wybrał inną, prawdziwie ludzką drogę?Czystą!Przez nikogo nie zbrukaną, nie pociętą żadnymi koleinami?!''

,,Nasi pradziodowie wierzyli w swój i w nasz rozum, a my tylko podtrzymujemy tę wiarę!''

,,Czy to tam, czy tutaj zawsze taki sam będę. Jakim tera jest, taki i zostanę na zawsze i wszędzie. A skoro tak, to mi wszystko jedno, co i jak wokół mnie będzie.''

,,Wszytko na tym świecie ma swój początek i koniec, swój początek i nazwę. Każdy skrawek ziemi i wody wie o sobie, co należy, zna swoje przeznaczenie.''

,,Pole ma dawać chleb powszedni na codzienne pożywienie, w zamian za chleb też powinno być w domu dobro rozmaite, wszelkie przedmioty niezbędne do życia i staremu i młodemu.''

,,Można by na tej ziemi zbudować życie pomyślne i piękne, odgrodzić dobro od zła, dobro wysunąć do przodu, zło zepchnąć gdzieś w tył. Człowiek ma po temu dość rozumu i zdolności. Ma, na pewno ma! Niewątpliwie! Kiedyś osiągnie głęboką mądrość, uczyni wysiłek, pouczy się, pojmie, potrudzi-i życie legnie na właściwym, zgodnym z planem miejscu, wejdzie w swoją bruzdę, z której już od dawna się wyrwało i kołuje od tej pory w rozmaite strony. Oto wybiła godzina, żeby to życie przywołać do porządku, dopóki nie jest za późno, póki nie rozsypało się i nie zniszczyło do cna, nie zerwało jedności z ziemią i ziemia nie stała się jednym, a życie czymś zupełnie już innym!"

,,Cudnie było w lesie, w Białym Borze, lato ociągało się z odejściem, a jesień z przybyciem. W lesie panowała ciepła świeżość, rozkoszna rzeźwość. Jakby przed kilkoma dniami przepalano tu w ogromnym rosyjskim piecu, a teraz bez pośpiechu ostygały drzewa, uschnięye zioła, brązowe kobierce igliwia rozpostarte na ziemi i sama gleba leśna.''