Człowiek kocha drugiego człowieka do czasu.Buduje z nim wspólne życie dopóty,dopóki starcza mu sił.Czasami tę budowlę wznosi razem z tym drugim człowiekiem do końca życia,a czasami porzuca ją tuż po zalaniu fundamentów.
W życiu zaliczamy tysiące wpadek! Wpadamy z różnych powodów i bez powodów też. Wpadamy jak śliwka w kompot. A potem spadamy z impetem ze szczytów w ciemne doliny. Albo jak bita śmietana na nową bluzkę.
Tyle już przeszłaś, a teraz co?
No właśnie, a teraz się rozwaliłaś. Masz prawo do zjeżdżania tyłkiem z górki i poleżenia sobie na dole. Masz prawo do tego, by czasami się rozwalić.
Człowiek kocha drugiego człowieka do czasu.Buduje z nim wspólne życie dopóty,dopóki starcza mu sił.Czasami tę budowlę wznosi razem z tym drugim człowiekiem do końca życia,a czasami porzuca ją tuż po zalaniu fundamentów.