na skraju - wiersz

wzniosłymi słowy zapisywać tomy

w kolory słów ubierać życie

na piasku tworzyć jakieś puste domy

i milczeć gdy chce się krzyczeć

wykrzyczeć bezsens zwątpienie rozpacz

które się w myśl ulotną na trwałe wdarło

i do bram nieba zapukać tam zostać

uwieńczyć życie świerkową kokardą

metaforycznej treści tworząc wzory

opisać wierszem egzystencji bagno

wywlec na papier demony upiory

iść z nimi na dno

Ikar poezji ze skrzydłem złamanym

co w czterowiersze banał życia wplata

katując ludzi dyrdymałami

nie umie latać

dlaczego skrywać pomiędzy wierszami

własnego bytu bezsens ulotny

dobierać rymy które powstrzymują

odruch wymiotny

bujając myślą na huśtawce zasad

żebrząc kamiennej twarzy milczeniem

próbując dostrzec radość tego świata

błagam o zrozumienie