Alfred Jarry

Alfred Jarry - biografia, życie i twórczość

Alfred Jarry przyszedł na świat 8 września 1873 r. w Laval. Był jedną z głośniejszych postaci paryskiej bohemy, bohaterem niezliczonych anegdot. Jako twórcę „na poważnie” odkryli Go dopiero surrealiści. Uczęszczał do szkoły w Rennes. Po jej ukończeniu studiował w paryskiej Ecole Normale Supérieure. Już jako dwunastolatek podejmował pierwsze próby poetyckie i prozatorskie. Początkowo literackich inspiracji szukał w „Pieśni Maldorora Lautrémonta”, potem związał się z paryską cyganerią. W 1896 r. miała miejsce premiera Jego najgłośniejszej sztuki „Ubu król, czyli Polacy”. Utwór wywołał niemały skandal. Przez następne lata Jarry zarabiał głównie jako współpracownik różnych gazet. Zainspirowany książką H. G. Wellsa „Wehikuł czasu” napisał pseudonaukową pracę „O budowie wehikułu czasu”, tworząc pojęcie patafizyki –zabawnego połączenia metafizyki i fizyki teoretycznej. Do dziś owo dzieło badają z przymrużeniem oka liczni awangardowi artyści, skupieni wokół założonego w 1948 r. „Koledżu patafizyki”. Żył barwnie, jak przystało na artystę awangardowego. Zmarł mając zaledwie 34 lata 1 listopada 1907 r. w Paryżu z powodu powikłań gruźlicy, ale do Jego śmierci przyczynił się także alkoholizm.

Kalina Beluch

1895 Cezar- Antychryst 1896 Ubu król, czyli Polacy 1897 Dni i noce 1898 Odwiedziny Amora 1899 Miłość absolutna 1902 Nadsamiec 1902 Ubu skowany 1911 Czyny i myśli doktora Faustrolla, patafizyka