Antoni Słonimski

Antoni Słonimski - biografia, życie i twórczość

Antoni Słonimski urodził się 15 listopada 1895 r. w Warszawie. W 1917 r. ukończył stołeczną Szkołę Sztuk Pięknych i w latach 1916- 1918 wystawiał swe prace na różnych wystawach. Już jako osiemnastolatek rozpoczął współpracę z tygodnikiem satyrycznym "Sowizdrzał" (kontynuował ją do r. 1919). W 1918 r. został współzałożycielem kabaretu "Pikador". Był też w 1919 r. współtwórcą grupy poetyckiej "Skamander". Ze sztandarowym czasopismem grupy, "Skamandrem", współpracował w latach 1920- 1928 oraz 1935- 1939 (w 1919 r. pisał też do wcześniejszego pisma skamandrytów- "Pro arte", w tym samym roku miał też epizod w "Zdroju"). W latach 1920- 1923 związał się z "Kurierem Polskim", a od roku 1924 z "Wiadomościami Literackimi". Tworzył też teksty kabaretowe dla wielu teatrów. Od 1928 r. był członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich, wstąpił też do Polskiego PEN- Clubu. Współpracował też z działem rozrywkowym Polskiego Radia. W latach międzywojennych odbywał liczne podróże, co znalazło odbicie w wielu utworach.
Podczas wojny przebywał początkowo w Paryżu, a następnie w Londynie. W 1940 r. współpracował z "Polską Walczącą" oraz z "Wiadomościami Polskimi". Z tą ostatnią gazetą zerwał kontakty rok później ze względu na rozbieżność poglądów politycznych między nim a resztą redakcji). W latach 1942- 1946 współredagował miesięcznik "Nowa Polska". Od 1946 do 1948 r. kierował  sekcją literatury UNESCO. W 1948 r. wziął udział w Kongresie Intelektualistów w Obronie Pokoju we Wrocławiu. Od 1949 do 1951 r. był dyrektorem Instytutu Kultury Polskiej w Londynie. W 1951 r. powrócił na stałe do Polski. Podjął współpracę z czasopismami: "Nowa Kultura", "Świat", "Szpilki", "Przegląd Kulturalny" oraz "Tygodnik Powszechny". Od 1956 do 1959 r. był prezesem Związku Literatów Polskich, a od 1958 do 1959- wiceprezesem Rady Kultury przy Ministerstwie Kultury i Sztuki. Brał czynny udział w wielu akcjach opozycji demokratycznej. W marcu 1964 r. zainicjował tzw. List 34- pierwszy zbiorowy protest intelektualistów przeciw polityce kulturalnej władz. Krytykował władze podczas wydarzeń 1968 r., w 1975 r. podpisał "Memoriał 59" i "List 14"- protesty przeciw zmianom w konstytucji PRL. Zmarł 4 lipca 1976 r. w Warszawie.

Kalina Beluch