Gustave Flaubert

Gustave Flaubert - biografia, życie i twórczość

Gustave Flaubert zasłynął przede wszystkim jako autor powieści Pani Bovary, opublikowanej w 1857 roku, a także dzięki obszernej korespondencji i bezkompromisowemu podejściu do kwestii stylu i estetyki literackiej. Był mentorem i opiekunem literackim Guy de Maupassanta.

Gustave Flaubert był drugim synem Anne Justine Caroline z domu Fleuriot oraz Achille’a-Cléophasa Flauberta, dyrektora i głównego chirurga szpitala w Rouen. Już w dzieciństwie zaczął pisać, według niektórych przekazów mogło to nastąpić nawet, gdy miał zaledwie osiem lat.

Gustave Flaubert kształcił się w Lycée Pierre-Corneille w Rouen, a następnie podjął studia prawnicze w Paryżu, których jednak nie ukończył. Po ataku epilepsji w 1846 roku porzucił studia i wrócił do Croisset, gdzie mieszkał przez większość życia.

Gustave Flaubert pozostawał przez kilka lat w związku z poetką Louise Colet, a zachowana korespondencja z tego okresu stanowi ważne źródło wiedzy o jego poglądach i pracy twórczej. Nigdy nie założył rodziny ani nie miał dzieci.

Gustave Flaubert wiele podróżował, odwiedzając między innymi Bretanię, Grecję, Egipt, Liban, Turcję oraz Kartaginę, gdzie zbierał materiały do powieści Córka Hamilkara. Podróże te miały istotny wpływ na tematykę i realizm jego twórczości.

Gustave Flaubert był znany z niezwykle wymagającego stosunku do własnej pracy, poświęcając niekiedy wiele dni na dopracowanie jednej strony tekstu. Kierował się zasadą le mot juste, dążąc do absolutnej precyzji językowej i unikając banału oraz niedokładności.

Gustave Flaubert w swojej karierze literackiej stworzył między innymi powieści Córka Hamilkara, Szkoła uczuć oraz niedokończone dzieło Bouvard i Pécuchet, opublikowane pośmiertnie w 1881 roku. Był również autorem zbioru Trzy opowieści.

Gustave Flaubert zmarł w wieku 58 lat na skutek wylewu krwi do mózgu i został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu w Rouen, gdzie do dziś znajduje się poświęcony mu pomnik.