Maria Poprzęcka - biografia, życie i twórczość
Maria Poprzęcka zajmuje się badaniem malarstwa XIX wieku, zarówno artystycznego, jak i popularnego, analizując je w kontekście krytycznym i teoretycznym. Ważnym aspektem jej pracy są refleksje metodologiczne i aksjologiczne, wynikające z badań nad sztuką nowoczesną.
Maria Poprzęcka była inicjatorką konferencji metodologicznych w Nieborowie i przygotowywała publikacje podsumowujące ich przebieg. Regularnie publikuje recenzje i felietony w Dwutygodniku.
Maria Poprzęcka wchodziła w skład Rady Fundacji Książąt Czartoryskich oraz Rad Programowej i Muzeum przy projekcie Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. W 2010 roku poparła kandydaturę Bronisława Komorowskiego w wyborach prezydenckich. Obecnie pracuje jako profesor w Kolegium Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego. Jest także członkinią Rady Powierniczej Zamku Królewskiego w Warszawie.
Maria Poprzęcka została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003). Otrzymała Nagrodę Literacką Gdynia za esej Inne obrazy (2009) oraz nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za książkę Arcydzieła malarstwa polskiego (2010). Wyróżniono ją także złotym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2012), Nagrodą Polskiego PEN Clubu (2014), a w 2021 roku Nagrodą im. Kazimierza Wyki za całokształt twórczości. W 2025 była nominowana do Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida za książkę Śmierć przed obrazem. O sztuce, starości i znikaniu.
Maria Poprzęcka jest autorką wielu publikacji naukowych i popularyzatorskich. Jej dorobek obejmuje m.in. Akademizm, Czas wyobrażony, Polskie malarstwo salonowe, Arcydzieła malarstwa polskiego, Pochwałę malarstwa, Galeria. Sztuka patrzenia, Inne obrazy, Uczta bogiń, Impas czy Śmierć przed obrazem. Brała udział w licznych pracach zbiorowych i redakcjach publikacji poświęconych sztuce, metodologii historii sztuki i współczesnym debatom artystycznym.
Źródło: fot. Autorstwa Mariusz Kubik - Praca własna, CC BY 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=162528633
Tymczasem właśnie tęsknota - za innym, za obecnością, za transcendencją, za tym, co przełamuje ludzką niemożność i przekracza doczesność - rodzi potrzebę obcowania ze sztuką, gdyż ta pozwala doświadczać innego i znaleźć się gdzie indziej.
Więcej