Robert Zajkowski

Dziwnym trafem osiedlił się na dobre w Islandii, bo nie był pewny, czy to ona adoptowała mnie, czy on ją. A czas spędzony tutaj mijał mu powoli i żałośnie, ponieważ był żywym dowodem na to, że rany kłute serca tak szybko się nie goją. Najgorsza była w tym śmierć nadziei, którą tak starannie pielęgnował.

W każdym człowieku siedzi jakaś siła, a kiedy ona się przebudza, to często go najzwyczajniej przeraża.