Thomas B. Reverdy

Czasem nie trzeba wiele, wystarczy wypadek, ziarenko piasku zaburzające równowagę, by wszystko rozsypało się bez ostrzeżenia. Wystarczy jedna mała rzecz. Czas płynie już tak długo. Sekundy dodają się do sekund. Nie myśli się o tym. Ale potem nagle się okazuje, że jest jakby o jedną sekundę za dużo.

Nagle lód pęka i rozszczepia się, jak na jeziorze podczas odwilży, łamie się raptownie wszędzie dookoła, a lodowiec rozpada się jak lustro. Szerokie pęknięcia rozstępują się w diabelskim uśmiechu, biegnąc czarnymi zygzakami niczym zwinne jaszczurki, które opanowały całą powierzchnię jak okiem sięgnąć. Zewsząd słychać wydobywający się z głębi huk, a przerażonym oczom Andersa ukazują się kilkudziesięciometrowe szczeliny.