Thomas Pynchon

Thomas Pynchon - biografia, życie i twórczość

Choć Thomas Pynchon rozpoczął studia od fizyki inżynieryjnej, to po powrocie z marynarki wojennej zdecydował się na zmianę kierunku i ukończył anglistykę, będąc przy tym członkiem elitarnego stowarzyszenia Phi Beta Kappa. Jeszcze jako student publikował opowiadania, które zapoczątkowały jego literacką karierę. Następnie przez dwa lata pracował jako redaktor techniczny w firmie Boeing – doświadczenie to znalazło odzwierciedlenie w technicznych detalach jego powieści.

Od lat 60. Thomas Pynchon starannie unikał mediów, nie pozwalał się fotografować i skutecznie budował wokół siebie mit tajemniczego samotnika. Prawdziwy rozgłos przyniosła mu jednak dopiero powieść Tęcza grawitacji, która zdobyła nagrodę National Book Award. Co ciekawe, ta sama książka została odrzucona przez jury Pulitzera jako „nieczytelna i obsceniczna”.

W jednym z listów do swojego agenta Pynchon pisał, że pracuje równocześnie nad czterema powieściami i jeśli uda mu się je ukończyć tak, jak zaplanował, będą to – jak to ujął – „najważniejsze wydarzenia literackie milenium”. Jego twórczość – od V. po Mason & Dixon i Against the Day – to pełne erudycji kolaże, gdzie parodia miesza się z historią, nauką i muzyką. Z kolei powieść Wada ukryta doczekała się ekranizacji w reżyserii Paula Thomasa Andersona, a Pynchon użyczył głosu w zwiastunie filmu i wystąpił epizodycznie w serialu Simpsonowie.

Thomas Pynchon był blisko związany z Richardem Fariñą – nie tylko jako przyjaciel, ale i drużba oraz noszący jego trumnę po tragicznej śmierci pisarza. Obaj fascynowali się książką Warlock Oakleya Halla do tego stopnia, że przez pewien czas posługiwali się tylko językiem inspirowanym stylem „wiktoriańskiego Dzikiego Zachodu”.

Thomas Pynchon w młodości uczęszczał na wykłady Vladimira Nabokova, a choć sam Nabokov nie pamiętał Pynchona, jego żona rozpoznała charakterystyczne pismo przyszłego pisarza. W latach 90. Pynchon stanął w obronie Salmana Rushdiego po wydaniu fatwy, a później bronił Iana McEwana przed zarzutami plagiatu.

Jego twórczość zainspirowała takich pisarzy jak David Foster Wallace czy William Gibson, a niektóre elementy jego prozy miały istotny wpływ na rozwój cyberpunku. Pynchon był również pasjonatem muzyki – pisał teksty na okładki płyt zespołu Lotion i Spike’a Jonesa. W jednym z jego literackich światów bohater miał zagrać na harmonijce na płycie grupy „The Fool”, po tym jak odzyskał instrument ze strumienia w Niemczech, do którego wpadł on przypadkiem... w bostońskiej toalecie w 1939 roku.