Cytat

Siada przy biurku i obserwuje klasę. Przez ułamek sekundy patrzy w oczy
każdemu uczniowi, jednemu po drugim. Zawsze tak robi, to jego sposób
sprawdzania listy obecności.

A ponieważ niemal w każdym
sporcie wymagane jest niezwykłe skupienie i zero rozpraszania się, to jedyny,
w jakim nie jest najgorsza ze wszystkich, są biegi.

– Yyy, teraz, Toniu… teraz muszę się wykazać sprytem, wyjść z tej łazienki i dostać się na pierwsze piętro, tak by nikt nie usłyszał!
– Ty!
– Tak, ja!
– Ty, która nie umie nawet wyjść zza kontenera na śmieci bez wywołania sensacji!
– To takie piękne, gdy przyjaciółki wspierają się w trudnych chwilach!

Zaczęliście jeść od tej strony, która według was była mniej smaczna.
Wszystkie ciastka miały krem lub czekoladę i każde z nich miało tę lepszą
stronę, a wy chcieliście zostawić ją na koniec.

Gdy przez całe życie przegrywasz i pewnego dnia coś wygrasz, chociażby
nagrodą miał być jakiś prezent z drugiej ręki albo garnek, to coś się w środku
ciebie dzieje.

„Teraz chcę się tylko
wyszaleć, potem będę nad tym myśleć”.

Gdy przez całe życie przegrywasz i pewnego dnia coś wygrasz, chociażby
nagrodą miał być jakiś prezent z drugiej ręki albo garnek, to coś się w środku
ciebie dzieje. Oczywiście, odczuwasz satysfakcję, czujesz się docenionym,
uznanym. Ale coś się też zmienia, a jest to punkt widzenia. Zaczynasz
widzieć w inny sposób nie tylko otaczający świat, ale też samego siebie.
Zaczynasz myśleć: „Ej, więc jednak ja też mogę”.

To działa tak, że moment jest
zawsze, tylko i wyłącznie teraz.

To znaczy... byłby to sposób na
pokazanie wszystkim, że ja też coś znaczę, nie? Tak jak mi pan powiedział:
unieść się ponad to, by nie dać się zdeptać.

Jeśli wolicie zostawić tę lepszą część na
koniec, to jesteście półgłówkami.

Siada przy biurku i obserwuje klasę. Przez ułamek sekundy patrzy w oczy
każdemu uczniowi, jednemu po drugim. Zawsze tak robi, to jego sposób
sprawdzania listy obecności.

A ponieważ niemal w każdym
sporcie wymagane jest niezwykłe skupienie i zero rozpraszania się, to jedyny,
w jakim nie jest najgorsza ze wszystkich, są biegi.

– Yyy, teraz, Toniu… teraz muszę się wykazać sprytem, wyjść z tej łazienki i dostać się na pierwsze piętro, tak by nikt nie usłyszał!
– Ty!
– Tak, ja!
– Ty, która nie umie nawet wyjść zza kontenera na śmieci bez wywołania sensacji!
– To takie piękne, gdy przyjaciółki wspierają się w trudnych chwilach!

Zaczęliście jeść od tej strony, która według was była mniej smaczna.
Wszystkie ciastka miały krem lub czekoladę i każde z nich miało tę lepszą
stronę, a wy chcieliście zostawić ją na koniec.

Gdy przez całe życie przegrywasz i pewnego dnia coś wygrasz, chociażby
nagrodą miał być jakiś prezent z drugiej ręki albo garnek, to coś się w środku
ciebie dzieje.

„Teraz chcę się tylko
wyszaleć, potem będę nad tym myśleć”.

Gdy przez całe życie przegrywasz i pewnego dnia coś wygrasz, chociażby
nagrodą miał być jakiś prezent z drugiej ręki albo garnek, to coś się w środku
ciebie dzieje. Oczywiście, odczuwasz satysfakcję, czujesz się docenionym,
uznanym. Ale coś się też zmienia, a jest to punkt widzenia. Zaczynasz
widzieć w inny sposób nie tylko otaczający świat, ale też samego siebie.
Zaczynasz myśleć: „Ej, więc jednak ja też mogę”.

To działa tak, że moment jest
zawsze, tylko i wyłącznie teraz.

To znaczy... byłby to sposób na
pokazanie wszystkim, że ja też coś znaczę, nie? Tak jak mi pan powiedział:
unieść się ponad to, by nie dać się zdeptać.

Jeśli wolicie zostawić tę lepszą część na
koniec, to jesteście półgłówkami.