Czarne anioły
- Powiedz to tej lekarce, co ładuje w niego wiadro leków. Wiadro jednak jest dziurawe - powiedziałem.
- Oli? To psychopatka. Ona nie chce ich wyleczyć, tylko zrobić większych wariatów niż rzeczywiście są - mówił z lekkim bladym afektem, ale to typowe w przewlekłej schizofrenii.
- Mnie daje dobre leki, pomagają - musiałem przyznać.
- I co, że Darek jest nafaszerowany jak świnia? Dalej widzi czarne anioły.
- Mi powiedział, że jest szczęśliwy. Że jest bardzo szczęśliwy. Tak dokładnie mówił.
- Mimo leków, które sprowadzają z chmur na ziemię?
- Tak. Mimo risperidonu albo cholera wie, czego, jest zupełnie niewrażliwy na neuroleptyki.
- Opętani reagują paradoksalnie na leki. Neuroleptyki ich pobudzają, antydepresanty powodują jeszcze większą depresję, benzodiazepiny, jak wiesz, powodują bezsenność - skąd to wiedział, do dziś nie wiem.
- Czytasz w myślach - dogasiłem peta i wyjąłem kolejnego.
- Darek jest dziwny.
- Ale szczęśliwy.
- Pewnie chwilowo. Wypuszczą go ze szpitala, wróci do swej porąbanej rodzinki i zacznie się od nowa. Najdalej za miesiąc tu wróci. - prorokował Artur.
- A znasz historię Anneliese Michel, tej Niemki? - spytałem.
- Jasne. Była leczona na padaczkę, w istocie opętana.
- I wiesz, że jednocześnie uznali to za opętanie ekspiacyjne?
- Tak. Ofiarowała się za grzechy świata.
- Właśnie. I widziała Jezusa, Maryję, którzy mówili jej, że zostanie świętą. Wielką świętą.
- Kościół do dziś nie uznał tego. Nawet chyba sprawa utknęła na etapie stwierdzania heroiczności cnót. Zażywała leki, cierpienie było zbyt duże, chciała się leczyć, poddawała się modlitwom. Ale masz rację. Opętanie nie wyklucza świętości.
Zapadło milczenie, ale nie głuche, tylko to uroczyste. Jakby prąd wisiał w powietrzu, przebiegały przez nas niewidzialne neutrina, fale radiowe, rentgenowskie i wszelkie rzeczy niewidzialne. I nawet więcej - niewyobrażalne…
