I jeszcze raz - porzucone.

Łóżko, papieros, piwo, sufit, sterta starych zdjęć oraz wspomnienia – to pozostało wysokiemu, szczupłemu szatynowi w czasie jednego z letnich poranków. Leżał zaciągając się Camelem ze wzrokiem wetkniętym w jakiś punkt, którego położenie tylko on znał. Z głośników płynęły dźwięki Koffin Katsów i raz po raz usłyszeć można było ciche przekleństwa. Za oknem dzieciaki grały w piłkę, świeciło słońce, a szósta dzielnica wyglądała na bajkową okolicę, ale to go nie obchodziło. Jesus po prostu leżał na łóżku popijając kolejnego browara i paląc kolejnego papierosa oglądał zdjęcia, na których znajdowała się ich paczka. Został sam, a świadomość tego przytłaczała go i onieśmielała to uczynienia jakiegokolwiek ruchu.

Od paru miesięcy rozmyślał o tym, co może zrobić. Jego koledzy z ekipy prawie pokonali to miasto. Zły skończył przecież prawo i był znaną osobistością. Znali go ci dobrzy i ci źli, ale zgubiła go własna droga życia- alkohol, dziwki, narkotyki. Live Fast die Young – to zdanie idealnie do niego pasowało. Dobry zaś skończył studia i był początkującym ekonomistą oraz świetnym biznesmenem, istnym rekinem finansjery, a w momencie kiedy już miał wyjechać ktoś zabawił się z nim w dosyć brutalny sposób. Jego żona jednak uciekła i próbowała ułożyć sobie życie na nowo – sam jej to w końcu zaproponował. A co miał zrobić Brzydki? Grać na gitarze i rozbijac kolejne głowy o chodniki? Wszak tylko to czyniło go przydatnym dla tego miasta. Im się nie udało, a co dopiero jemu! Także Łysy chciał stąd zwiać, a skończył w dosyć widowiskowy sposób dzięki naszemu bohaterowi. Może to miasto jest przeklęte i nie można z niego tak po prostu zwiać? Może tutaj działa zasada predestynacji, która jest niezwykle bezwzględna dla swoich ofiar? W dumaniu przeszkodził mu jednak dźwięk telefonu komórkowego, który nie odzywał się od dłuższego czasu.

- McRegent, słucham?

...