Klątwa Miłości Prolog-III

-         Miło było mi pana poznać, majorze – powiedziałam uprzejmie.

-          Mów mi Nathaniel.

-          Dobrze.

Wyciągnęłam dłoń przed siebie. Wojskowy ujął ją delikatnie i złożył na niej pocałunek.

-         Panią także było mi miło poznać, panno Elizabeth.

I odszedł w ciemną noc.

***

Po kolejnych dniach stwierdziłam, że Nathaniel jest bardzo częstym gościem u nas. Podczas gdy ja miałam lekcje on w pokoju obok mnie (znajdowało się tam biuro mojego ojca) obmyślał razem z tatą różne taktyki.

Pewnego dnia skończyłam naukę szybciej i udałam się na przejażdżkę konną wraz z moją przyjaciółką Lydią. Kiedy opowiedziałam jej całą sytuacje co się dzieje w domu a mianowicie: mama podlizuje się majorowi, ojciec coraz częściej każe mu przychodzić nawet z powodu błahych spraw, potem przeciąga to ile się da i zaprasza go na kolacje. Co wieczór muszę odprowadzać gościa pod drzwi… Sytuacja zaczynała mnie przerastać. Ona tylko odparła:

-         Co w tym dziwnego, major Craver jest dobrze zbudowany finansowo i twoi rodzice po prostu chcą cię wydać za mąż.

Aż stanęłam w miejscu. Nie domyśliłam się tego. Po pierwsze: nie chciałam wychodzić już za mąż, po drugie: na pewno nie za Nathaniela. On może jest wspaniały, ale traktuje go jako przyjaciela nikogo więcej.

-         Jak myślisz co mam zrobić, żeby nie wychodzić za mąż ?

-         Po pierwsze: musiałabyś wyjechać daleko stąd, po drugie: ogranicz swoje kontakty z majorem do kulturalnej wymiany zdań i za żadne skarby nie mów do niego per ,,Nathanielu” tylko majorze, albo ,,panie Craver”, a po trzecie: namów rodziców na wyjazd do szkoły panien, tej do której uczęszczała twoja babcia, bo ona jest daleko stąd a poza tym, po niej masz większą szanse na przyszłość. Będziesz mogła wyjechać. Więc śpiesz się.