Pamiętniki zakochanych

Nie wiem, co krzyczeli.

Wyszłam z łazienki i zajadałam w kuchni stres.

– Niech mi pani opowie, co tam się wydarzyło? Trzeba natychmiast podjąć jakieś decyzje!

– Jaką mam podjąć decyzję, Swietłano? Muszę ją skontaktować z Maćkiem, bo nie da mi żyć.

Swietłana położyła mój telefon na stole.

– Proszę do niego zadzwonić i powiedzieć całą prawdę.

– Weźmie mnie za wariatkę.

– Niech pani zacznie od tego, że to pani była tą dziewczynką, która uratowała jej życie.

– Czytałaś jego książkę?

– Przejrzałam początek.

– Nie dzisiaj, muszę do tego dojrzeć. Idę na górę, chcę ją skończyć. Potem podejmę decyzję. Przepraszam was za to zamieszanie. Masz rację Swietłano, to nienormalne. Obiecuję, że przeczytam i zadzwonię do Maćka.

Zostało jeszcze sto stron. Czytałam powoli, chciałam zrozumieć tę sytuację.

– Co za historia. – Powiedziałam do siebie i zeszłam na dół, żeby opowiedzieć wszystko Swietce.

– Co za historia. – Swietłana nie była w stanie przez chwilę oddychać. – Boże, co teraz?