Scenariusz na przedstawienie

Robert: Nie, lepiej pobawmy się w chowanego.

Zosia: To ja się chowam. (Ucieka)

Robert: Adin, dwa, tri, cietyre…

Scena III

(Kuchnia)

Narrator: To dopiero początek naszej opowieści. Przygotujcie się – następne wydarzenia będą bardziej spektakularne.

(Do kuchni wbiega Zosia. Zatrzymuje się przed urządzeniem łudząco podobnym do lodówki. Otwiera drzwi i wchodzi do środka. Z oddali dobiega głos „adinadsat, dwanadsat , tri…”. Drzwi się zamykają. Na scenę wchodzi narrator).

Narrator: Zapewne zadajecie sobie pytanie, co teraz dzieje się z małą Zosią. (Podchodzi do lodówki) Spójrzcie tylko na tę oto urządzenie. Z pozoru świetne miejsce na kryjówkę, a tak naprawdę jedno z wielu urządzeń Roberta. Mianowicie jest to postarzacz – machina, która w kilka minut bobasa może zmienić w sędziwego człowieka.

Dobiegający głos: Szukam!

Narrator: Ups, muszę zmykać (ucieka za scenę). 

(Robert wbiega do kuchni; rozgląda się dokoła. Nagle jego wzrok zatrzymuje się na postarzaczu. Chłopak marszczy czoło).

Robert: Zosia?

(Robert podchodzi do urządzenia; próbuje otworzyć drzwi).

Elektroniczny głos: Nie możesz teraz skorzystać z urządzenia. Do końca akcji pozostało pięć minut.

Robert: (przestraszony) O mój Boże, o mój Boże! (chowa twarz w dłoniach) Zara… zara… Myśl, Robert, myśl… (nagle dumnie wypina pierś, a palec prawej ręki kieruje do góry) Już, już wiem!

Scena IV

(Strych. Robert kuca pochylony nad starą skrzynią i wyrzuca z niej kolejne rzeczy)

Robert: (spośród sterty szmat wyciąga budzik) Och, jesteś! Mój kochany cofacz czasu! (całuje budzik w szybkę i nakręca) Proszę, zadziałaj, proszę… (uderza pięścią w górny przycisk).

(Na scenę wbiegają dwie osoby i kotarą zasłaniają znieruchomiałego Roberta).