Anna Katarzyna Emmerich

Anna Katarzyna Emmerich - biografia, życie i twórczość

Anna Katarzyna Emmerich pochodziła z ubogiej rodziny rolników jako piąte z dziewięciorga dzieci Bernarda i Anne Emmerichów; mimo słabego zdrowia od wczesnych lat pomagała w domu, opiekowała się rodzeństwem i pracowała w polu.

Anna Katarzyna Emmerich uchodziła za osobę cichą, skupioną i pobożną, a jednocześnie wesołą i niezwykle bystrą; bardzo poważnie traktowała sprawy wiary, przygotowując się do pierwszej Komunii już jako siedmiolatka i przeżywając spowiedź tak intensywnie, że wymagała wsparcia.

Anna Katarzyna Emmerich jako nastolatka podjęła decyzję o życiu zakonnym i wstąpiła do augustianek.

Anna Katarzyna Emmerich po kasacie klasztoru w 1811 roku, przeprowadzonej w ramach przymusowej laicyzacji, ciężko zachorowała; w tym okresie pojawiły się u niej stygmaty, a w wizji usłyszała słowa Maryi: Jeszcze nie umrzesz, jeszcze wiele o tobie mówić będą, ale nie bój się! Jakkolwiek ci powodzić się będzie, zawsze doznasz pomocy.

Anna Katarzyna Emmerich po rekonwalescencji zamieszkała z ks. Lambertem w domu wdowy Roters w Dülmen, wkrótce jednak znów podupadła na zdrowiu; wezwany dominikanin o. Limberg udzielił jej sakramentu chorych i został stałym spowiednikiem, a w październiku 1813 roku przeniosła się z ks. Lambertem do domu piekarza i piwowara Umberga, gdzie z powodu choroby pozostała przykuta do łóżka.

Anna Katarzyna Emmerich stała się szeroko znana jako stygmatyczka i wizjonerka; jej rany wielokrotnie poddawano badaniom, a po latach zmarła w 1824 roku.

Anna Katarzyna Emmerich przekazywała swoje widzenia pisarzowi Clemensowi Brentano, który spisał je, m.in. w odniesieniu do Męki Pańskiej; w latach 1819–1824 zarejestrował czterdzieści tomów, zapisując słowa mówione w dialekcie westfalskim w języku standardowym, odczytując je następnie wizjonerce i wprowadzając zaakceptowane poprawki.

Anna Katarzyna Emmerich jest współautorką z Brentanem publikacji Żywot i bolesna męka Pana naszego Jezusa Chrystusa i Najświętszej Matki Jego Maryi (Das bittere Leiden unseres Herrn Jesu Christi, 1833).

Anna Katarzyna Emmerich stała się także przedmiotem sporów: podnoszono wątpliwości co do treści i autentyczności zapisków, a w procesie beatyfikacyjnym nie uwzględniono książki Żywot i Bolesna Męka Pana Naszego Jezusa Chrystusa; krytykowano ponadto niektóre ujęcia, m.in. interpretacje łączące barwę skóry z znamieniem Kaina oraz wartościujące ludzi o jaśniejszej skórze jako szlachetniejszych.