Magdalena Samozwaniec - biografia, życie i twórczość
Magdalena Samozwaniec pochodziła z rodziny Kossaków. Była wnuczką Juliusza Kossaka, córką malarza Wojciecha i Marii z Kisielnickich. Jej rodzeństwem byli malarz Jerzy Kossak oraz poetka Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, z którą łączyła ją bliska więź twórcza i emocjonalna. Była także stryjeczną siostrą Zofii Kossak-Szczuckiej.
Magdalena Samozwaniec dwukrotnie wychodziła za mąż. W latach 1921–1928 była żoną dyplomaty Jana Starzewskiego i miała córkę Teresę. W 1945 roku poślubiła Zygmunta Niewidowskiego.
Magdalena Samozwaniec kształciła się w domu i biegle znała niemiecki, angielski i francuski. Debiutowała w 1908 roku humoreską Wyjazd mamy do miasta. W latach 1917–1919 uczęszczała do Szkoły Sztuk Pięknych Marii Niedzielskiej w Krakowie, a później prowadziła własną pracownię batikarstwa.
Magdalena Samozwaniec zasłynęła w 1922 roku parodią powieści Trędowata, zatytułowaną Na ustach grzechu. Od tego momentu regularnie publikowała teksty satyryczne w prasie, m.in. w Cyruliku Warszawskim czy Bluszczu. Była także prekursorką wieczorów autorskich w Polsce, podróżując z nimi do końca życia.
Magdalena Samozwaniec w 1933 roku wydała bestseller Wielki szlem, dzięki któremu zyskała miano jedynej satyryczki w Polsce. W latach 30. występowała również w kabaretach poznańskich. W czasie wojny opublikowała konspiracyjnie Fraszki Magdaleny Samozwaniec.
Magdalena Samozwaniec po 1945 roku zamieszkała w Warszawie, kontynuując działalność literacką. Publikowała w Przekroju i Szpilkach. W 1956 roku ukazały się jej wspomnienia o siostrze Maria i Magdalena. Pośmiertnie wydano także książkę Zalotnica niebieska.
Magdalena Samozwaniec stworzyła liczne powieści satyryczne, sztuki teatralne, a także zajmowała się tłumaczeniami, m.in. dzieł Ericha Kästnera i Zaharii Stancu.
Magdalena Samozwaniec została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej. Spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Źródło: fot. Autorstwa Władysław Miernicki - Narodowe Archiwum Cyfrowe, Sygnatura: 20-98, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=14831184
Dzięki Ci, Panie Boże! - westchnęła, gdy już była na ulicy - dzięki Ci, Boże, że jestem taką urodzoną komediantką, że mnie stworzyłeś na obraz i podobieństwo chłopca i że kobiety są tak bezgranicznie głupie!!!
Więcej