Pewnego dnia w roku ubiegłym, na moście des Arts, z jeden z moich kolegów z Akademii żalił mi się, jak przykro jest się starzeć.
A skoro ból jest nieunikniony, skoro życie pełne jest nędzy i smutków, nauczyłbym jej tej mądrości chrześcijańskiej, która wznosi nas ponad wszelkie nędze i nawet ból czyni pięknym.
Uczyć się można tylko przez zabawę - odrzekłem. - Sztuka nauczania jest tylko sztuką rozbudzania ciekawości w młodych duszach po to, żeby następnie ją zaspokajać, ciekawość zaś żywa jest i zdrowa tylko w umysłach szczęśliwych. Wiadomości, które gwałtem wpycha się do umysłu, tłumią i duszą go. Żeby przetrawić naukę, trzeba przełknąć ją z apetytem.
Pewnego dnia w roku ubiegłym, na moście des Arts, z jeden z moich kolegów z Akademii żalił mi się, jak przykro jest się starzeć.